နာဂစ္ဒဏ္သင့္ ေဒသတြင္ သစ္ပင္မ်ား ျပန္စိုက္မည္

အင္တာဗ်ဴး

ေမေက်ာ္

ေသာၾကာေန႔၊ ေမလ 01 2009 19:59 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ခ်င္းမုိင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ နာဂစ္မုန္တုိင္း တိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ဧရာဝတီတုိင္းအတြင္း အေသအေပ်ာက္ႏွင့္ အဆံုးအ႐ႈံးမ်ား ၾကီးမားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရာတြင္၊ ယခင္ကတည္းက သစ္ေတာမ်ားကို မဆင္မျခင္ ခုတ္လဲွခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မုန္တုိင္းဆိုးက်ဳိးမ်ား ပိုခဲ့ရသည္ဟု ျပည္တြင္းအေျခစိုက္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအဖဲြ႔မ်ားက သံုးသပ္ၾကသည္။

မုန္တုိင္းဒဏ္သင့္ ´ဧရာဝတီတိုင္း ျဗဳန္းေမြးကြ်န္းတြင္ ဒီေရေတာမ်ား ျပန္လည္စိုက္ပ်ဳိးေနၿပီး မိန္းမလွကြ်န္းတြင္ ဒီေရေတာပင္မ်ား စိုက္ပ်ဳိးမည္ဟု ျပည္တြင္းအေျခစိုက္ အစိုးရမဟုတ္ေသာအဖဲြ႔ - NGO တခုျဖစ္ေသာ သစ္ေတာ သယံဇာတ ပတ္ဝန္းက်င္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေရးအသင္း - FREDA က ဆိုသည္။

သူတို႔က သစ္ပင္မ်ားကို ေလကာတန္းမ်ား၊ ဒီေရေတာမ်ားအျဖစ္ ျပန္လည္အစားထိုး စိုက္ပ်ဳိးသြားမည့္ စီမံကိန္းအတြက္ စိုင္းျပင္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။

FREDA ကို ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ သစ္ေတာဦးစီးဌာန ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္းမွ အၿငိမ္းစား ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ သစ္ေတာ စိုက္ပ်ဳိးထိန္းသိမ္းေရး၊ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၧန္ ကာကြယ္ေရးမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေနသည္။

လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိပညာေပး အစီအစဥ္၊ ေဆာင္ရြက္ဆဲ အေျခအေန၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားအေၾကာင္း သိရွိႏုိင္ရန္အတြက္ အသင္း၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ဦးအုန္းထံ မဇၥ်ိမသတင္းေထာက္ ေမေက်ာ္က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။

(အသက္ ၈၂ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္ ဦးအုန္းသည္ ပုပၸါးေတာင္ေဒသ သစ္ေတာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ဧရာဝတီတုိင္းအတြင္း ဒီေရေတာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ေရြးခ်ယ္ေသာ ကမၻာေျမ ခ်စ္သူမ်ား ၁၀၀ စာရင္းထဲတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ Mini- mata သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိင္ရာ ဆုႏွင့္ ဂ်ပန္ယန္းေငြ တသန္း လက္ခံ ရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။)

နာဂစ္မုန္တုိင္း ေမႊေႏွာက္ခဲ့တာ တႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္မွာ နာဂစ္သင့္ ေဒသေတြရဲ႕ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေန တိုးတက္လာပါသလားရွင့္၊ ဘယ္လို အေျခအေန ေတြ႔ရပါသလဲ။

တိုးတက္တယ္လို႔ ေျပာဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ နာဂစ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ၃ မ်ဳိး ရွိတယ္ေလ။ ပထမေတာ့ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈ Relief ေပါ့။ ပထမေတာ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆားတို႔ တာေပၚလင္တို႔ေပါ့၊ Immediately ခ်က္ခ်င္း Relief ေပါ့။ အဲဒီအတြက္ ကူညီတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကလည္း ကူညီတယ္။ ၁၁ ၾကိမ္ေျမာက္ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ပေရာဂ်က္ ဧရိယာ တဝိုက္ေရာ၊ နာဂစ္ဧရိယာ တဝိုက္ေရာ က်ေနာ္တို႔ ဒါေတြ ေဝပါတယ္။

ေနာက္တဆင့္က်ေတာ့ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးေပါ့။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး ဆိုတာက အိမ္ေတြ ျပန္ေဆာက္ေပးတယ္။ ဆိုင္ကလုန္း အမိုးအကာေတြ Shelter ျပန္ေဆာက္ေပးတယ္။ ဆိုင္ကလုန္း Shelter ၃ လံုးေဆာက္တာ ၂ လံုးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို အေျခအေန ေကာင္းတယ္။ ေနာက္တလံုးကေတာ့ ေျမအေျခအေန မေကာင္းလို႔ အခု ႏိုင္ငံျခားသား ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတယ္။ သူတို႔ ေျမသြားေရြးမယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒုတိယအဆင့္ေပါ့။

ဒုတိယအဆင့္ၿပီးေတာ့ တတိယအဆင့္ကေတာ့ သစ္ပင္ေတြ ျပန္စိုက္မယ္။ ဒီေရေတာပင္ေတြ ျပန္စိုက္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေလကာတန္း အပင္ေတြ ျပန္စိုက္မယ္။ Agro Forestry ျဖစ္ေအာင္ အပင္ေတြ ေပးမယ္။ အုန္းပင္တို႔၊ ကြမ္းသီးပင္တို႔၊ ပိႏၷဲပင္တို႔ စသျဖင့္ေပါ့။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ လုပ္ေနၾကတယ္ေနာ္။

ဒီတႏွစ္အတြင္းမွာ ေဒသခံေတြရဲ႕ သဘာာဝ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသိပညာေပးမႈေတြကေရာ ေျပာင္းလဲလာတာေတြ ရွိပါသလား။

အသိပညာကေတာ့ အရမ္းကို ျမင့္လာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ငန္းကို ဂ်ပန္က ေငြေၾကး အေထာက္အပံ့ လုပ္တဲ့ ဧရိယာမွာ ၁ဝ ႏွစ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ဧက ၄ဝဝဝ ေက်ာ္ ဒီေရေတာပင္ေတြ စိုက္တယ္ေနာ္။ ရြာက ၂၆ ရြာ ရွိတယ္။ လူဦးေရ ၁၅ဝဝဝ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္။ လူ ၃ ေယာက္ပဲ ေသတယ္၊ နာဂစ္တုန္းက။ အဲဒါက အုန္းပင္ပိလို႔ ေသတာ။

အဲဒီေတာ့ သူတို႔က ဒီေတာရွိလို႔ သူတို႔ အသက္ခ်မ္းသာတယ္ဆိုၿပီး အရမ္း က်ေနာ္တို႔ကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ အဲေတာ့ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ေတာမရွိတဲ့ ရြာေတြက စာလာတယ္။ က်ေနာ့္ဆီကို ေနာက္တခါ နာဂစ္လာရင္ မသက္သာဘူးတဲ့။ က်ေနာ္တို႔ဆီကိုလည္း သစ္ပင္ေတြ စိုက္ေပးပါဆိုၿပီး လာၾကတယ္။ အဲဒါ အသိပညာေပါ့။

ဟိုတဖက္မွာက ကဒံုကနိ ၾကိဳးဝိုင္းရွိတယ္၊ ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္။ က်ေနာ္ ေျပာတာက ဖ်ာပံုခ႐ိုင္ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္၊ ဘိုကေလးဆိုတဲ့ ေျမာင္းျမခ႐ိုင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ရြာေတြကေတာ့ စိုက္ၿပီးသား ဒီေရေတာေတြကို ခုတ္ၿပီးေတာ့ လယ္ေတြ စိုက္တယ္။ လယ္ေတြစိုက္ေတာ့ နာဂစ္ျဖစ္ေတာ့ အဲဒီက လူေတြက ေသာင္းနဲ႔ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ေသတယ္။ သူတို႔ေတြက မိန္းမလွကြ်န္းက ေတာေတြခံေတာ့ မိန္းမလွကြ်န္းက ဒီေရေတာေတြနဲ႔ ၿငိၿပီး တခ်ဳိ႕လည္း အသက္ခ်မ္းသာတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေသၾကတယ္။ အဲဒါေတာ့ Very Good Awareness ေပါ့။

အဲဒါေတာ့ တကယ့္ကို Very Build Up Issues ေပါ့။ အဲဒီေနရာေတြကို က်ေနာ္တို႔ တည္ၿငိမ္မႈရွိေအာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ သစ္ပင္စိုက္ဖို႔။ ေနာက္ ကိုယ္တိုင္လည္း သစ္ပင္စိုက္ေနတယ္။ ျဗဳန္းေမြးကြ်န္းမွာ။ ေနာက္ သက္ဆိုင္ရာ ဝန္ၾကီးဌာနကလည္း ---။ မိန္းမလွကြ်န္းက ဧက ၃၄၀၀၀ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ စိုက္တဲ့ကြ်န္းေလးက ဧက ၃၀၀၀ ပဲ ရွိတာ။ ဧက ၁၀၀- ၂၀၀ ေလာက္ပဲ စိုက္ႏိုင္တယ္။ အခု ဧရာမ ကြ်န္းၾကီးကို စိုက္ဖို႔ ခြင့္ေတာင္းေနတယ္။

ေနာက္ပိုင္းေရာ ဘာေတြ ဆက္လုပ္ဖို႔ ရွိပါသလဲ။

သစ္ပင္ေတြ စိုက္မယ္။ ေနာက္ ဆိုင္ကလုန္း Shelter အေသးေတြ ေဆာက္မယ္။ ေနာက္ ဝန္ထမ္းေတြကိုလည္း လိုအပ္တဲ့ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္လိုမ်ဳိးေတြ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ ရြာေတြကိုလည္း သူတို႔ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ေအာင္ Agro Forestry တို႔၊ ပ်ားေမြးျမဴေရးတို႔ လယ္ေတြ ျပန္စိုက္လို႔ရေအာင္ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ေတြ ရဖို႔တို႔၊ ေနာက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အားလံုး ပါတယ္။ အဲဒီ Project ကေတာ့ EU (ဥေရာပ သမဂၢ) ကို တင္ထားတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေရွ႕လေလာက္၊ ေမလကုန္ေလာက္ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ အဲဒါျဖစ္ရင္ ဧရာမ Project ျဖစ္မယ္။ ယူ႐ို ရ၅ဝ,ဝဝဝ ေလာက္ သံုးမယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္မယ္။ အဲဒါ လက္ရွိ အေျခအေနအရ တိုးတက္လာတဲ့ သေဘာပါပဲ။

လက္ရွိ ဘာေတြ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ ေနပါသလဲ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သစ္ပင္ေတြ အရမ္းျပန္စိုက္ေနရတယ္။ သဘာဝေတာကိုလည္း ျပဳျပင္တယ္။ အသစ္ေတြလည္း စိုက္တယ္။ ဒါကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ မျဖစ္မေန လုပ္ရတဲ့ ကိစၥပါ။ အဲဒါ အရင္ကလည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဂ်ပန္နဲ႔ ေနာက္ထပ္ ၅ ႏွစ္စာခ်ဳပ္ ထပ္ခ်ဳပ္တယ္။၂၀၀၉ ကေန ၂၀၁၃ အထိ။ ေနာက္ထပ္ သက္တမ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟက္တာ ၇၅၀ ဆိုေတာ့ ၂ ဒႆမ ၅ နဲ႔ ေျမႇာက္ရင္ ဧက ၂၀၀၀ နီးပါး ရွိမွာေပါ့။ အဲဒါကို ဆက္လုပ္ဖို႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးၿပီ။ ဧက ၁ဝဝ စိုက္ဖို႔အတြက္ အနည္းဆံုး ေဒၚလာ ၁၀၀၀၀ ေလာက္ ကုန္တယ္။

နာဂစ္ျဖစ္ေတာ့ မိန္းမလွကြ်န္း ပ်က္စီးသြားတာၾကားေတာ့ ဆရာ ေမ့လဲသြားတယ္ဆို။

နာဂစ္ျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္ ႐ံုးေပၚကို လ်ပ္စစ္မီး မရဘဲ တက္လိုက္တာ။ က်ေနာ္ ေလွ်ာ့ျဖစ္ၿပီး လဲတာ။ ေတာ္လို႔ မေသတာ။ စာေရးမေလးသာ မေတြ႔ရင္ က်ေနာ္ ေသတယ္။ ၁ ရက္၊ ၂ ရက္ေလာက္ က်ေနာ္ ေဆး႐ံု တက္လိုက္ရတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္က ဝန္ၾကီးကို စာေရးတယ္။ က်ေနာ္ အသက္ ၈၂ ႏွစ္ ရွိပါၿပီ။ ေသခါနီးပါၿပီ။ မိန္းမလွကြ်န္းၾကီး က်ေတာ့လည္း က်ေနာ္တေယာက္တည္း မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံျခား အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ခ်င္ပါတယ္၊ ခြင့္ျပဳပါဆိုေတာ့ ခြင့္ျပဳပါတယ္တဲ့။

လက္ရွိ နာဂစ္ ဧရိယာမွာ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိန္းေရး လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိပါသလဲ။

အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘန္ဂလာ ဆိုတာ ရွိတယ္။ ေနာက္ FORM ဆိုတာရွိတယ္။ ေနာက္ ACDCI ဆိုတာ ရွိတယ္။ ECO Dev ဆိုတာ ရွိတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။

အေထာက္အပံ့ ရရွိတဲ့ အေနအထား အေပၚမွာေရာ လံုေလာက္တယ္လို႔ ဆိိုႏိုင္ပါသလား။

အေထာက္အပံ့ကေတာ့ လံုေလာက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ေတာ့ မရပါဘူး။ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ဆို မိန္းမလွကြ်န္း ျပန္လည္ ထူေထာင္ဖို႔ ၅ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ ၾကာမယ္။ သူတို႔က ၃ ႏွစ္ပဲ ေထာက္ပ့ံမယ္တဲ့။ ၃ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ေနာက္ေတာ့ ေငြေၾကးအေျခအေန ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထပ္ေပးပါ့မယ္တဲ့။ နာဂစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးေပါ့။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာ သစ္ပင္စိုက္တာ တခုထဲ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကလည္း One of the major activity (အဓိကက်တဲ့ လႈပ္ရွားမႈထဲက တခု) ပဲ။ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို အသစ္ျပန္လည္ ထုတ္လုပ္သံုးစဲြေရးတို႔၊ အမႈိက္သ႐ိုက္တို႔၊ ေရထုညစ္ညမ္းမႈတို႔၊ ေလထုညစ္ညမ္းမႈတို႔ အမ်ားၾကီးပါ။ လူေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ဖို႔ကလည္း သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ သံုးစဲြမႈထဲမွာ ပါပါတယ္။ လူေတြကေတာ့ စားဝတ္ေနေရး လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရွိရင္ တရားဝင္ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားမဝင္ျဖစ္ျဖစ္ ခုတ္ၾကမွာပဲ။ လုပ္စရာေတြက အမ်ားၾကီးပါ။ အကူအညီေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဆိုင္ကလုန္း Shelter ၅ လံုးေဆာက္ဖို႔ အဆိုျပဳတယ္။ ၃ လံုးပဲ ေဆာက္ဖို႔ အဆိုျပဳတယ္။ ေနာက္ လိုရင္ ထပ္ျဖည့္ေပးပါ့မယ္တဲ့။ တလံုးကို ေဒၚလာ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ကုန္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေလာက္တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဆိုင္ကလုန္း Shelter ေရာ၊ ကုန္းျမင့္ေရာ၊ ေနာက္တခါ နာဂစ္ျဖစ္ရင္ မေျပာေကာင္း ေျပာေကာင္း လူ ၂ ဆေလာက္ ေသမယ္လို႔ ယူဆတယ္။

အဲဒီေတာ့ လူ ၂ ဆ မဟုတ္ဘူး၊ တဝက္ သို႔မဟုတ္ ၁ဝ ပံု ၁ ပံု ေလာက္ပဲ ေသေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ဆိုင္ကလုန္း Shelter ေတြ လိုတယ္။ ကုန္းျမင့္ေဒသေတြ လိုတယ္။ ေတာေတြကလည္း စိုက္ခ်င္တိုင္း ျမန္ျမန္ၾကီးတာ မဟုတ္ေတာ့။ အဲဒီေတာ့ အဲဒါေတြ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ေပးစမ္းပါ ေဒၚလာသိန္းခ်ီၿပီး၊ က်ေနာ္တို႔ က်က်နန သံုးပါမယ္။ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ အစီရင္ခံေပးပါ့မယ္။