ဆိုင္ကလံုးဒဏ္ခံ လယ္သမားမ်ား ပိုးမႊားအႏၲရာယ္ႏွင့္ ၾကံဳေနရ

ဆလိုင္းပီပီ

ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ 29 2009 18:08 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ နယူးေဒလီ (မဇၩိမ)။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စပါးက်ီျဖစ္ေသာ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသရွိ လယ္သမားမ်ားသည္ နာဂစ္မုန္တိုင္း ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရအၿပီး တႏွစ္အၾကာတြင္ ေနာက္ထပ္ေဘးဒုကၡ အႏၲရာယ္တရပ္ျဖစ္ေသာ ပိုးမႊားဖ်က္ဆီးမႈႏွင့္ ၾကံဳေနရျပန္သည္။

ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္ ေပါင္းတည္ေက်းရြာရွိ လယ္သမားမ်ားသည္ ယင္းတို႔၏ လယ္ကြင္းမ်ားတြင္ က်ေရာက္ေနေသာ ပိုးမႊားမ်ားေၾကာင့္ စပါးအထြက္ ေလ်ာ့သြားသျဖင့္ လယ္သမားမ်ားအဖို႔ ေန႔စဥ္ စားဝတ္ေနေရးကို ထိခိုက္ကာ အေျခအေနဆိုးႏွင့္ ၾကံဳေနရျခင္းျဖစ္သည္။

“စပါးခင္း အေတာ္မ်ားမ်ား ပိုးက်လို႔ ပ်က္ၿပီ။ အခုျဖစ္တဲ့ ျပႆႆနာက နာဂစ္မျဖစ္ခင္က အေျခအေနထက္ ပိုဆိုးတယ္” ဟု ေပါင္းတည္ရြာမွ လယ္သမားတဦးက မဇၩိမကို ေျပာသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းသည္ ဧရာဝတီႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္းကို ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ေမလ ၂ ရက္ေန႔က တိုက္ခတ္ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ အနည္းဆံုး လူေပါင္း ၁၄ဝဝဝဝ ေသဆံုး သို႔မဟုတ္ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၿပီး၊ လူေပါင္း ၂ ဒႆမ ၄ သန္း မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရသည္။

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီမ်ား အပါအဝင္ အကူအညီေပးေရး အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားက ဆိုင္ကလံုး ဒုကၡသည္မ်ားကို ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ကူညီေပးခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုလတ္တေလာ ၾကံဳေနရသည့္ ပိုးက်သည့္ကိစၥမွာ သူတုိ႔အတြက္ ျပႆနာ အသစ္တရပ္ဟု လယ္သမားမ်ားက ေျပာသည္။

“လာမယ့္မိုးတြင္းမွာ လယ္ဆက္လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာေတာင္ က်ေနာ္ေတာ့ မေသခ်ာေတာ့ဘူး” ဟု မၾကာေသးခင္က ဘိုကေလးၿမိဳ႕သို႔ လာေရာက္ခဲ့သည့္ ဒီမိုးရင္ေက်းရြာမွ လယ္သမားတဦးက မဇၩိမကို ယမန္ေန႔က ေျပာသည္။

ယခုႏွစ္ ေႏြစပါးရိတ္သိမ္းခ်ိန္တြင္ တဧကလွ်င္ စပါးတင္း ၄ဝ-၅ဝ ခန္႔သာရေၾကာင္းႏွင့္ ယခင္ ပံုမွန္ အေျခအေနဆိုလွ်င္ တဧကလွ်င္ စပါး တင္း ၈ဝ-၁ဝဝ အထိရေၾကာင္း သူက ေျပာသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ အစီအစဥ္ (WFP) ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ႐ံုး ညႊန္ၾကားေရးမႉး ခရစ္စ္ေကး (Chris Kaye) ၏ အေျပာအရ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသရွိ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ လယ္သမားမ်ားသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က လယ္ယာထုတ္လုပ္မႈ က်ဆင္းျခင္းေၾကာင့္ ယင္းတို႔၏ ပံုမွန္စားဝတ္ေနေရးဘဝ ျပန္လည္ထူေထာင္ရာႏွင့္ စားနပ္ရိကၡာ လံုၿခံဳမႈကိစၥတို႔တြင္ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရဦးမည္။

“ေႂကြးၿမီ အေျမာက္အျမား တင္ရွိေနျခင္း၊ လယ္ယာထုတ္လုပ္မႈ အကန္႔အသတ္ရွိျခင္း၊ အလုပ္အကိုင္ရရွိမႈ နည္းပါးျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဝင္ေငြရရွိတဲ့ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ လာမယ့္ မိုးရာသီမွာ အဲဒီ မိသားစုေတြအတြက္ စားဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ျဖစ္လိမ့္မယ္” ဟု ေကးက မဇၩိမကို ေျပာသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စပါးအထြက္ႏႈန္း က်ဆင္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ သူ႔အေနျဖင့္ စပါးစိုက္ပ်ဳိးထြန္ယက္ရန္ပင္ ေငြေၾကး အခက္အခဲႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရေၾကာင္း ဒီမိုးရင္ေက်းရြာမွ လယ္သမားက ေျပာသည္။

“နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ၿပီးေတာ့ စပါးထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးဖို႔ဆိုၿပီး ကယ္ဆယ္ေရး ေအဂ်င္စီေတြက တဧကကို က်ပ္ တေသာင္း (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀) ႏႈန္းေလာက္ ေပးတာရတယ္” ဟု အဆိုပါ လယ္သမားက ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ဤေငြပမာဏသည္ ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ဳိးရန္အတြက္ စရိတ္စက မကာမိေၾကာင္းႏွင့္ မ်ဳိးေစ့၊ ထြန္ယက္ရန္ အလုပ္သမားငွားရမ္းခ၊ ထြန္စက္အတြက္ ဆီဖိုး၊ အျခား စက္ကိရိယာမ်ားႏွင့္ ေျမၾသဇာအတြက္ အနည္းဆံုး က်ပ္ ၅၀၀၀၀ ခန္႔ လိုအပ္ေၾကာင္း သူက ဆိုသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ မုန္တိုင္းမတိုက္မီက သူ႔လယ္ကို ထြန္ယက္ရန္ ေဒသခံ ေငြတိုးေခ်းစားသူမ်ားထံမွ ေငြေခ်းယူခဲ့သည္မွာ အတိုးႏႈန္းမွာ ၁၅ ရာႏႈန္း ျဖစ္သည္။ ယခု ရသမွ်ပိုက္ဆံေလးႏွင့္ ေငြျပန္ဆပ္ခဲ့ရာ ဘာမွမက်န္သေလာက္ ျဖစ္သြားရာ ယခုႏွစ္ မိုးရာသီတြင္ မည္သို႔ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိး လုပ္ကိုင္ရမည္ကို စဥ္းစား၍ပင္ မရေၾကာင္း သူက ဆိုသည္။

ဤသုိ႔ ေဒသခံ ေငြတိုးေခ်းစားသူမ်ားထံမွ ေငြေခ်းယူခဲ့သည္မွာ အဆိုပါ လယ္သမားတဦးတည္း မဟုတ္ပါ။ ဆုိင္ကလံုးမုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ဘိုကေလးႏွင့္ လပြတၱာနယ္မ်ားသို႔ မၾကာခဏ သြားေရာက္ေလ့ရွိသူ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ အကူအညီေပးေရး လုပ္သားတဦးကလည္း လယ္သမားအမ်ားစုမွာ အဆိုပါ ေငြေခ်းစားသူမ်ားထံမွ ေႂကြးၿမီအေပၚတြင္သာ ရပ္တည္ အားကိုးေနၾကရေၾကာင္း ေျပာသည္။

“ဒါေပမဲ့ အတုိးႏႈန္းက သိပ္မ်ားတာေၾကာင့္ ဒီတခါေတာ့ သူတို႔ အေႂကြးယူရဲမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” ဟု အဆိုပါ အကူအညီေပးေရး လုပ္သားက ေျပာသည္။

မုန္တိုင္းဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ စိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးျခင္းသည္ အေရးအပါဆံုး လုပ္ရပ္တခုျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ရွိ ကုလသမဂၢ႐ံုး ဆက္သြယ္ေရးအရာရွိ အက္စထရစ္ဆီး (Astrid Sehl) က ေျပာသည္။

“လူေတြ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးဖို႔က အေရးၾကီးတယ္။ ဒီကိစၥမွာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ စားဝတ္ေနေရးကို အေထာက္အပံ့ ေပးဖို႔က အဓိကပဲ” ဟု Sehl က မဇၩိမကို ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသသို႔ ၂ ပတ္ၾကာ ခရီးသြားေရာက္ခဲ့ၿပီး မၾကာေသးခင္ကမွ ျပန္ေရာက္လာသူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ သတင္းေထာက္တဦးကမူ ဘိုကေလး၊ လပြတၱာ အစရွိသည့္ ၿမိဳ႕မ်ားႏွင့္နီးသည့္ ေက်းရြာ အနည္းငယ္က အကူအညီမ်ား လက္ခံရရွိေသာ္လည္း ပင္လယ္ႏွင့္ နီးေသာ အျခားေက်းရြာ အမ်ားအျပားမွာ အကူအညီ လံုေလာက္စြာ မရေသးေၾကာင္း ေျပာသည္။

“လယ္သမား အမ်ားအျပား လယ္ထဲ ျပန္ဆင္းႏိုင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အထြက္ႏႈန္း ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရခဲ့ၾကဘူး” ဟု အဆိုပါ သတင္းေထာက္က ေျပာသည္။

မုန္တိုင္းဒုကၡသည္မ်ား လိုအပ္ေနသည့္ အကူအညီမွာ မ်ားျပား၍ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားေနႏိုင္ေသာ္လည္း လယ္တြင္ က်ေရာက္ေနေသာ ပိုးမ်ား ႏွိမ္နင္း ဖယ္ရွားေရးအတြက္ သူတို႔လယ္သမားမ်ား အေထာက္အပံ့ရရန္ လိုအပ္သည္။ ယင္းသည္သာလွ်င္ သူတို႔အတြက္ အေျခခံက်ေသာ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္လိမ့္မည္။

လယ္မ်ားတြင္ ပိုးက်ေရာက္မႈ တိုးမ်ားလာရျခင္းမွာ လယ္ထဲတြင္ ပင္လယ္ဆားငန္ေရးမ်ား ဝင္ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ဟု ယံုၾကည္ရသည္။ သူ႔အေျပာအရ ပိုးမ်ားက စပါးပင္မ်ားကို ကိုက္ျဖတ္ပစ္လိုက္ၿပီး၊ က်ဳိးက်ေနေသာ စပါးပင္မ်ားသာ လယ္ထဲတြင္ က်န္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

“ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးဖို႔အတြက္ ရင္းႏွီးထားရတာနဲ႔တင္ ဒုကၡက မ်ားလွၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပိုးသတ္ေဆး မဝယ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး” ဟု သတင္းေထာက္က ေျပာသည္။

ဒုကၡသည္ အမ်ားအျပားအတြက္ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ အျခားပစၥည္းမ်ား လိုအပ္ေသာ္လည္း၊ လယ္သမားမ်ားအတြက္မူ လယ္ထဲ ျပန္ဆင္းႏိုင္ေရးအတြက္ လံုေလာက္ေသာ အကူအညီမ်ားရရန္မွာ အေရးၾကီးသည္ဟု ရန္ကုန္ရွိ အကူအညီေပးေရး လုပ္သားက ေျပာသည္။

“ဒီလုိမွမရရင္ လယ္သမားအမ်ားစုက လယ္ကြင္းေတြကို စြန္႔ခြာၿပီး ရရာအလုပ္ကို ဝင္လုပ္ၾကေတာ့မွာ” ဟု သူက ေျပာသည္။