နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရသည္မွာ တႏွစ္ျပည့္လုနီးျဖစ္ေသာ္လည္း မုန္တိုင္းသင့္ေဒသမ်ားတြင္ ေနအိမ္အခက္အခဲ ရွိေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္တြင္း ေက်းရြာမ်ားက သိရွိရသည္။

“အရင္ကဆိုရင္ေတာ့ ဒီရြာဟာ အိမ္ေျခ (၈၀) ေက်ာ္ေလာက္သာရိွတဲ့ မိသားစုေတြေနထိုင္ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ႏွစ္ဆတိုးလာတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ နာဂစ္မျဖစ္ခင္က လူေတြဟာ လယ္ေတြလုပ္ရင္း၊ ေရလုပ္ငန္းလုပ္ရင္း၊ က်ပန္းလုပ္ကိုင္ရင္းနဲ ့ ကြင္းထဲေတြမွာ ေနၾကတယ္ေလ။ မုန္တိုင္းတိုက္ၿပီးေတာ့ ရြာထဲကို ေျပာင္းေျပးလာၾကတယ္။ ေနစရာက မရွိေတာ့ဘူးေလ။ အလႉရွင္ေတြလႉတဲ့ ေနစရာေလးေတြကိုပဲ ခုထိ ေမွ်ာ္ေနရဆဲပဲ” ဟု ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္ အခ်ာေလးေက်းရြာသားတဦးက ေျပာသည္။

နာဂစ္ကာလက ရြာတြင္ အစိုးရကေပးေသာ အလႉပစၥည္းမ်ား အနည္းစုသာရရွိခဲ့ၿပီး ယခုအခါ save the children/ world vision ႏွင့္ အျခားေသာ ပုဂၢလိကအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက စား၀တ္ေနေရးကိစၥရပ္မ်ားကို ေျဖရွင္းေပးေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ရြာခံမ်ားက ေျပာသည္။

ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ ဇီးျဖဴေခ်ာင္းရြာ၊ တမံစုရြာတို႔တြင္ ေနအိမ္အခက္အခဲျဖစ္ေနသူအခ်ိဳ႕ ရွိေနေၾကာင္း ရြာခံမ်ားက ေျပာသည္။

“က်ေနာ္တို႔က ေဘာက္ (က်ပန္း) လုပ္စားတာပါ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အရင္တုန္းကလည္း က်ေနာ္တ႔ို ေတာေနရတာ ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တခုကြာတာက အိမ္ေတြေသးေသးေလး ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္၊ ေသေသသပ္သပ္ အမိုးအကာနဲ ့က်က်နန ေဆာက္ထားၾကတာေလ။ နာဂစ္မုန္တိုင္းက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္ေတြကို အမႈိက္တစေလးလိုပဲ သယ္သိမ္းသြားတာေလ။ အရင္က က်ပန္းလုပ္ကိုင္ စားေသာက္တယ္ဆိုေပမယ့္ အလုပ္ လုပ္ရတာ လြယ္ကူတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေငြရွာရတာ လြယ္တယ္ေလ။ ခုမ်ားေတာ့ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အလႉရွင္ကိုပဲ ေမွ်ာ္ရတာပါ” ဟု ဇီးျဖဴေခ်ာင္းေက်းရြာသားတဦးက ေျပာသည္။

ရြာတရြာလွ်င္ အိမ္ေျခ (၁၀၀) မွ (၂၀၀) ၀န္းက်င္ရွိေသာ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္ ေလးအိမ္တန္းေက်းရြာအုပ္စုရွိ ရြာမ်ားတြင္ နာဂစ္တိုက္ၿပီးစဥ္ကာလက အလႉရွင္မ်ားေပးေသာ တာေပၚလင္ အမိုးနဲ ့ ၀ါးထရံအကာ အိမ္မ်ားျဖင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ မိုးရာသီကာလကို ေက်ာ္လြန္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရၿပီးေနာက္ ယခုႏွစ္အတြက္ တတ္ႏိုင္သူမ်ားအေနျဖင့္ ဓနိကို ေျပာင္း၍ မိုးၾကေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္သူမ်ားအေနျဖင့္ တမိုးအသံုးျပဳၿပီးေသာ တာေပၚလင္ အမိုးအိမ္တို႔ျဖင့္သာ ယခုႏွစ္ မိုးရာသီကို ကုန္လြန္ရေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းေဒသရွိ ရြာခံမ်ားက ေျပာျပၾကသည္။

နန္းေဒဝီ

ၾကာသပေတးေန႔၊ ဧၿပီလ 30 2009 23:43 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

နယူးေဒလီ။ ။ သူ႔ရြာရွိေက်ာင္းမွာ ယခုထိ ျပင္ဆင္ျခင္း မျပဳရေသးသျဖင့္ သူ႔ပညာေရးခရီး ေရွ႔ဆက္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ရြာမွခြါကာ ယမန္ႏွစ္ ေမလ ဆိုင္ကလုံးမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္စဥ္က လြတ္သြားခဲ့သည့္ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသ၏ ၿမ့ဳိ ေတာ္ ပုသိမ္သို႔ ထြက္လာခဲ့ရသည္။

ဆိုင္ကလံုးနာဂစ္ တိုက္ခတ္ခဲ့သည္မွာ တႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္တိုင္ သူ႔ေက်ာင္းမွာ ယခုထိ ျပင္ဆင္ျခင္း မျပဳရေသးသျဖင့္ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ ၁ဝ တန္းေက်ာင္းသား ေမာင္ေအာင္ျမတ္ေက်ာ္ကို ဆားလုပ္ငန္းရွင္ တဦးျဖစ္ေသာ သူ႔ဖခင္ က ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ထားေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

“က်ေနာ္က ၉ တန္းကို ျပင္ခ႐ိုင္ေက်ာင္းက ေအာင္တာ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ရြာက အထက္တန္းေက်ာင္းက ခုထိ ျပန္မေဆာက္ရေသးလို႔ အေဖက က်ေနာ့္ကို ပုသိမ္ပို႔လိုက္တာ” ဟု အဆိုပါ ေက်ာင္းသားေလးက ေျပာသည္။

သူ႔အေဖက သူ႔ကို ပုသိမ္ပို႔၍ ေက်ာင္းတက္ခိုင္းသျဖင့္ ကံေကာင္းေသာ္လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာမူ ရြာရွိေက်ာင္းတြင္ ပင္မနက္ညေန ၂ သုတ္ခြဲ၍ တက္ေနၾကရသည္။ ပ်က္စီးေနေသာ သူတို႔ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားအားလံုးကို တၿပိဳင္ထဲ စာသင္ၾကားရန္ ေနရာမေပးႏိုင္သျဖင့္ ဤသို႔ တက္ေနၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

ယမန္ႏွစ္ ေမလ ၂ ရက္ေန႔က ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသ လပြတၱာၿမ့ဳိနယ္ရွိ သူတို႔ရြာကို နာဂစ္ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္း ဝင္ေရာက္ တိုက္ခတ္ခဲ့ရာ သူတို႔ေက်ာင္းႏွင့္ အိမ္အမ်ားအျပားကို မုန္တိုင္းက ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားခဲ့ရသည့္ သူ႔ေက်ာင္းသည္ အျခား အလားတူ ပ်က္စီးသြားခဲ့ရသည့္ ေက်ာင္းေပါင္း ၄ဝဝဝ ေက်ာ္ အနက္မွ တခုသာျဖစ္ေၾကာင္း သူသိပ္မသိခဲ့ပါ။

သို႔ေသာ္ တႏွစ္ၾကာသည္အထိ သူတို႔ေက်ာင္းမွာ ျပင္ဆင္ရျခင္း မရွိေသးဘဲ၊ ဆရာမ်ား ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ဤပ်က္စီးေနေသာ ေက်ာင္းတြင္ပင္ ၂ သုတ္ခြဲ၍တက္ကာ ပညာဆက္လက္ သင္ၾကားေနၾကရသည္။

“ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြကို အေၾကာင္းၾကားေတာ့လည္း ေက်ာင္းကို ျပင္ေပးမဲ့လူ မရွိဘူး။ ပညာေရး ဝန္ၾကီးဌာနကို အေၾကာင္းၾကားဘို႔ဘဲ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွမလုပ္ဘူး” ဟု ျပင္ခ႐ိုင္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွ ေဒသခံ ဆရာတဦးက ေျပာသည္။

လပြတၱာၿမ့ဳိမွ ေမာ္ေတာ္ျဖင့္ ၇ နာရီခရီးရွိေသာ ျပင္ခ႐ိုင္ေက်းရြာတြင္ မူလတန္းေက်ာင္း၊ အလယ္တန္းေက်ာင္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းဟူ၍ ေက်ာင္း ၃ ေက်ာင္းရွိၿပီး၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ၁၅ဝဝ ခန္႔ ပညာသင္ၾကားေနၾကသည္။ ေက်ာင္းတြင္ ဆရာ ဆရာမ ၅၂ ဦးရွိၿပီး၊ အျခားေက်ာင္းဝန္ထမ္း ၆၂ ဦးရွိသည္။

အကူအညီေပးေရး ေအဂ်င္စီမ်ား၏ အဆိုအရ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁၄ဝဝဝဝ ခန္႔ ေသဆံုး သို႔မဟုတ္ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရၿပီး၊ လူေပါင္း ၂.၄ သန္း မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရသည္။ ရန္ကုန္တိုင္းႏွင့္ ဧရာဝတီတိုင္းတို႔တြင္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ၁ သန္းခန္႔ ေနစရာေက်ာင္းမရွိဘဲ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား (INGO) ႏွင့္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အပါအဝင္ အျခားလူသားခ်င္း စာနာကူညီသည့္ ေအဂ်င္စီမ်ားက ကေလးမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း၊ ယာယီေက်ာင္းခန္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း စသည္တို႔ကို ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ၾကသည္ဟု ကမၻာ့ကုလသမဂၢ ကေလးမ်ား ရံပံုေငြအဖြဲ႔ (UNICEF) မွ ေဒသခန္႔ ဝန္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။ ေက်ာင္းအမ်ားအျပားမွာ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးဘဲ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ စာသင္ေက်ာင္းေပါင္း ၂ဝဝ ေက်ာ္ ပ်က္စီးခဲ့ရေသာ ေဒးဒရဲၿမ့ဳိနယ္တြင္ သူတို႔ ေအဂ်င္စီက ေက်ာင္း ေပါင္း ၂၈ ေက်ာင္းကို ကူညီ ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ UNICEF ပညာေရး ကၽြမ္းက်င္သူ ဦးဝင္းေအာင္က ေျပာသည္။

“ျပင္ဘို႔လိုေနတာက ေက်ာင္းေတြအမ်ားၾကီးဘဲ။ ဒီႏွစ္ထဲမွာေတာင္ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ေဆာက္တာ ၿပီးမယ္လို႔ က်ေနာ္ ေတာ့မထင္ဘူး” ဟု ဦးဝင္းေအာင္ကေျပာသည္။

ေက်ာင္းမ်ားကို ျပန္ေဆာက္ႏိုင္လွ်င္ပင္ အရြယ္အစား ေသးငယ္သြားသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ႏွစ္သုတ္ခြဲ၍ တက္ေနၾကရသည္ဟု သူကဆိုသည္။

UNICEF အေနျဖင့္ ဘိုကေလး၊ လပြတၱာ၊ ဖ်ာပံု၊ ေဒးဒရဲ၊ က်ဳိက္လတ္၊ ကြမ္းၿခံကုန္း ႏွင့္ ေကာ့မႉးၿမ့ဳိနယ္တို႔တြင္ ယာယီတဲေပါင္း ၂ဝဝ ခန္႔၊ မိုးေရကာဖ်င္တဲေပါင္း ၇ဝဝ ခန္႔ကို ျပန္လည္ကူညီ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

“ဒါေပမဲ့ ဒီတဲေတြက လာမဲ့ မိုးတြင္းမွာ ခံႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္တို႔က ယာယီအေနနဲ႔ဘဲ ေဆာက္ထားခဲ့တာကိုး” ဟု ဦးဝင္းေအာင္က ေျပာသည္။

UNICEF ကဲ့သို႔ပင္ အျခား INGO မ်ားျဖစ္ၾကေသာ Oxfam ကဲ့သို႔အဖြဲ႔မ်ားကလည္း မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ေဒသရွိ ကေလးမ်ား ပညာဆက္လက္ သင္ၾကားႏိုင္ရန္ ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္စာတန္းမ်ား ေပးအပ္ ကူညီခဲ့သည္။

Oxfam အဖြဲ႔၏ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ၫႊန္ၾကားေရးမႉး Claire Light က လပြတၱာ၊ ငပုေတာ၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္း စသည့္ ၿမ့ဳိနယ္ အမ်ားအျပားရွိ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းေပါင္း ၁ဝ၇ ေက်ာင္းသို႔ ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္စာတန္းမ်ား သူတို႔ ေပးပို႔ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။

“ပညာေရး အေထာက္အပံ့ေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္ေပးသြားဘို႔ လုိတယ္။ အထိေရာက္ဆံုးနည္းနဲ႔ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ ဆက္လုပ္သြားရမယ္” ဟု Light က ေျပာသည္။

UNICEF အဖြဲ႔အေနျဖင့္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္အတြက္ အျခားက႑မ်ားတြင္ ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ေနမည္ျဖစ္သလို ရန္ကုန္တိုင္းႏွင့္ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသရွိ ေနရာ ၃ ေနရာကို သတ္မွတ္ၿပီး ကေလးမ်ား စာသင္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေရး ကိစၥကို အဓိက အာ႐ုံစိုက္ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟု ဦးဝင္းေအာင္က ေျပာသည္။

“အဓိက က ဘ႑ာေရး အခက္အခဲေၾကာင့္ရယ္၊ တျခား အန္ဂ်ီအိုေတြကလည္း တျခားေနရာေတြမွာ လုပ္ေနၾကတာ ရယ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္တို႔အတြက္ ဦးစားေပးေနရာ သတ္မွတ္ၿပီး လုပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု သူကေျပာသည္။

ဤသို႔ ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုမ်ား၊ အန္ဂ်ီအိုမ်ား၊ ကုလေအဂ်င္စီမ်ား ဝိုင္းဝန္းၾကိဳးပန္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကေသာ္လည္း မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားေသာ ေက်ာင္းမ်ားအားလံုးကို ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ စာသင္ႏွစ္ အကုန္တြင္ အၿပီး တည္ေဆာက္သြားရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းျဖင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ေဒသမ်ားသို႔ မၾကာခဏ သြားေရာက္ေလ့ရွိသူ ေဒသခံ အကူအညီေပးေရး လုပ္သားတဦးက ေျပာပါသည္။

ေက်ာင္းအမ်ားအျပားမွာ လံုးလံုး ပ်က္စီးသြားၿပီး၊ အျခား ေက်ာင္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အမိုးမ်ား ေလထဲလြင့္ပါသြားျခင္း၊ နံရံမ်ား ၿပိဳလဲပ်က္စီးျခင္းစသည့္ တစိတ္တပိုင္း ပ်က္စီးမႈမ်ားကို ခံခဲ့ၾကရသည္။

ျပင္ခ႐ိုင္ေက်းရြာတြင္ အနည္းဆံုးကေလး ၂ဝဝ မုန္တိုင္းတြင္း ေသဆံုးခဲ့ၿပီး၊ ကေလး ၄ဝ ခန္႔မွာ မိဘမ်ား ဆံုးရံႈးသြားခဲ့ရသည္။

မိဘႏွစ္ပါးလံုး ဆံုးရံႈးခဲ့ရသူ ကေလး အမ်ားအျပားမွာ ရြာမွထြက္ခြါ၍ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားရွိရာ သဲေခ်ာင္း၊ ကန္ဆိပ္၊ စက္ဆိပ္စသည့္ေက်းရြာမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။

သူ႔မိသားစုအတြင္း တေယာက္မွ မေသခဲ့ေသာ္လည္း ဆားလုပ္ငန္းမွ ပစၥည္းမ်ားေလႏွင့္အတူ လြင့္ပါဆံုးရံႈးခဲ့ရသျဖင့္ သူ႔ဖခင္မွာ အၾကီးအက်ယ္ နစ္နာဆံုးရံႈးခဲ့ရေၾကာင္း သူကေျပာသည္။

“က်ေနာ့္လုပ္ငန္းက အကုန္ ဆံုးရံႈးသြားတာဘဲဗ်ာ၊ မုန္တုိင္းၿပီးေတာ့ စားဘို႔ေတာင္ ဘာမွ မရွိေတာ့သေလာက္ဘဲ” ဟု ေမာင္ေအာင္ေကာင္းျမတ္ေက်ာ္၏ ဖခင္ကေျပာသည္။

အစိုရထံမွေခ်းေငြယူကာ သူ႔လုပ္ငန္းကို ျပန္လည္ စတင္ႏိုင္သျဖင့္ သူ႔အေနျဖင့္ ကံေကာင္းေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ဤေႂကြး အတြက္ ၁၅% တိုးျဖင့္ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သူကေျပာသည္။

“က်ေနာ္ဒီအတြက္ မညည္းပါဘူး၊ က်ေနာ့္လုပ္ငန္းကို ျပန္စဘုိ႔ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခုထဲဘဲ က်ေနာ့္မွာရွိတာ” ဟု သူက ဆိုသည္။

ဖခင္ျဖစ္သူက လုပ္ငန္းျပန္စႏိုင္သျဖင့္ ေမာင္ေအာင္ေကာင္းျမတ္ေက်ာ္ႏွင့္ သူ႔ႏွမျဖစ္သူတို႔မွာ ပုသိမ္တြင္ ပညာေကာင္းေကာင္း သင္ႏိုင္သျဖင့္ ကံေကာင္းၾကေသာ္လည္း၊ ကေလးအေတာ္မ်ားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ မိဘႏွစ္ပါးလံုး ဆံုးရံႈးခဲ့ရသူမ်ားမွာ သူတို႔လုိ ကံမေကာင္းရွာၾကပါ။

“က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ကေလးေတြ ေက်ာင္းျပန္တက္ႏိုင္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးလုပ္မွာဘဲ။ အနိမ့္ဆံုး မူလတန္းပညာ ေရးေလာက္ရဘို႔ဆိုတာ သူတုိ႔အတြက္ အေရးၾကီးတယ္” ဟု UNICEF မွ ဦးဝင္းေအာင္က ေျပာသည္။

ကေလးမ်ား ေက်ာင္းၿမဲေရးဆိုသည့္ ကိစၥမွာ သူတို႔ႏွင့္ အျခား အန္ဂ်ီအုိ အမ်ားအျပားအတြက္ စိန္ေခၚမႈၾကီးတရပ္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမွာ သူတို႔ပညာေရး၏ အသက္ေသြးေၾကာမွာ မိဘမ်ား၏ စီးပြါးေရး အေျခအေနေပၚတြင္ မ်ားစြာ မူတည္ေန၍ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သူကေျပာသည္။

“စီးပါြးေရးအရ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရွိဘူးဆိုရင္ ကေလးေတြ ေက်ာင္းမွာ ၿမဲဘို႔ဆိုတာလဲ အေတာ္ခက္တယ္” ဟု သူက ဆက္လက္ ေျပာဆိုသည္။

မ်ဳိးသိဏ္း

ၾကာသပေတးေန႔၊ ဧၿပီလ 30 2009 15:06 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ရန္ကုန္ (မဇၩိမ) ။ ။ ျပည္တြင္းထုတ္ စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာနက ထုတ္ျပန္ေသာ ေရထြက္ပစၥည္း တင္ပို႔မႈ ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို အတည္ျပဳခ်က္ မယူဘဲ ေဖာ္ျပျခင္းကို ပိတ္ပင္တားျမစ္မႈမ်ား ငါးလုပ္ငန္းအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ျပဳလုပ္လာသည္။
အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္တခုတြင္ ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ ဘ႑ာေရးႏွစ္အတြက္ ေရထြက္ပစၥည္းတင္ပို႔မႈ လ်ာထားခ်က္ထက္ တင္ပို႔ႏိုင္မႈပမာဏ အလြန္အမင္း ေလ်ာ့နည္းေနေၾကာင္း ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ေဖာ္ျပ ေရးသားခဲ့ၿပီးေနာက္ မွားယြင္းသည္ဟု ဆိုကာ ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာနက သတင္း အခ်က္အလက္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္ ေပးထားသည္ကို ပိတ္ပင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

မၾကာေသးခင္က က်င္းပသည့္ ငါးလုပ္ငန္းဆုိင္ရာ အစည္းအေဝး တခုတြင္ မီဒီယာမ်ားကို တက္ေရာက္ခြင့္ျပဳၿပီး အစည္းအေဝးအတြင္း ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္ ေပးခဲ့ရာမွ ယခုအခါတြင္ မိမိတို႔၏ ေထာက္ခံခ်က္ရမွ သတင္းထည့္သြင္းခြင့္ ျပဳမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးဌာန F.I.Q.C ဌာနခြဲအရာရွိက ေျပာဆိုခဲ့သည္ဟု စံုစမ္းသိရွိရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

စာေပကင္ေပတိုင္ဟု နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ စာေပစိစစ္ေရးဌာနကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားထားၿပီဟု သူက ျပည္တြင္း စာနယ္ဇင္းမ်ားသို႔ ေျပာခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

အေနာက္ၾကိဳ႕ကုန္းရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ငါးလုပ္ငန္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ံုးတြင္ သားငါးက႑ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အစည္းအေဝးကို အဂၤါေန႔တိုင္း ျပဳလုပ္ေလ့ရွိရာ ငါးလုပ္ငန္း ဦးစီးဌာနမွ တာဝန္ရွိသူမ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ငါးလုပ္ငန္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေအာက္ရွိ အသင္းမ်ားမွ တာဝန္ရွိသူမ်ား၊ ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ တာဝန္ရွိသူမ်ား တက္ေရာက္ေလ့ရွိၿပီး ေမြး/ေရ ဝန္ၾကီး တက္ေရာက္သည့္ အၾကိမ္မ်ားပင္ ရွိခဲ့သည္။

ယခုလို ကန္႔သတ္ရျခင္းမွာ အခ်က္အလက္မ်ား မွားယြင္းျခင္းေၾကာင့္ဟု အာဏာပိုင္မ်ားက ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း အဓိက အေၾကာင္းအရင္းမွာ ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ ဘ႑ာေရးႏွစ္ တႏွစ္လံုးစာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္တခုက ထုတ္ေဖာ္ေရးသားခဲ့ရာတြင္ လ်ာထားခ်က္ ပမာဏထက္ ေလ်ာ့နည္းေၾကာင္းႏွင့္ ယခင္ႏွစ္ ပို႔ကုန္ရေငြထက္ ေလ်ာ့နည္းေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာတဦးက ေျပာသည္။

“အခ်က္အလက္ေတြကို ေနျပည္ေတာ္ကို မပို႔ရေသးခင္ ေရးလိုက္တာေၾကာင့္ပါ။ ငါးလုပ္ငန္းမွာက အပတ္စဥ္၊ လစဥ္ ျပည္ပတင္ပို႔တဲ့ ပမာဏ ကိန္းဂဏန္းေတြကို ေျပာတယ္။ အဲဒါေတြကို ေရးလို႔ရေပမယ့္ တႏွစ္လံုးစာ ၿခံဳၿပီး သံုးသပ္တာတို႔၊ ေရးသားတာတို႔ကို ခြင့္မျပဳဘူး။ အရင္ ဒီဌာနကို ဝင္ေနက် သတင္းေထာက္ေတြက သိၾကတယ္။ အခုကိစၥမွာ အဲ့ဒီဂ်ာနယ္လစ္ကို ေခၚတယ္၊ စာေပစိစစ္ေရးကိုလည္း တိုင္တယ္လို႔ ၾကားတယ္“ ဟု သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ဘ႑ာေရး ႏွစ္အလိုက္ တင္ပို႔မႈႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေငြ ရရွိမႈမ်ားကို အထက္သို႔ အစီအရင္ခံရာတြင္ အတိုးအေလွ်ာ့မ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္ဟု ငါးလုပ္ငန္းရွိ သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက မဇၩိမကုိ ေျပာသည္။

ကိန္းဂဏန္း အခ်က္အလက္မ်ားကို အထက္လူၾကီးမ်ား ေဝဖန္ျပစ္တင္ျခင္း မခံရေစရန္ ဌာနမ်ားႏွင့္ အသင္းမ်ား ညႇိႏိႈင္း၍ အေလွ်ာ့အတိုးလုပ္ၿပီးမွ တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

”ဒီႏွစ္အတြက္ သန္း ၈၅ဝ မွန္းထားတာ လ်ာထားခ်က္ရဲ႕ ၅၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ တင္ပို႔ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ငါးလုပ္ငန္းမွာက Positive View ကပဲ ေရးေစခ်င္တယ္။ ဒါကို ေထာက္ၿပီး ေရးလိုက္သလို ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ပါ။ အခုေတာ့ အခ်က္အလက္ေတြ၊ ကိန္းဂဏန္းေတြ မပါဘဲ သတင္းေရးရမယ့္ အေနအထားပဲ” ဟု အဆိုပါ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။

ျပည္ပပို႔ကုန္မွ ႏိုင္ငံျခားေငြ ရွာေဖြေပးႏိုင္မႈတြင္ စတုတၳေနရာတြင္ ရပ္တည္ေနေသာ ေရထြက္ပစၥည္း တင္ပို႔မႈ က႑မွ ၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၈၅ဝ ရရွိရန္ လ်ာထားသည္။ နာဂစ္ေႏွာင္းပိုင္း ကာလအထိ အျပင္းအထန္ ထိခိုက္ျခင္း မရွိေသးေသာ ေရထြက္ပစၥည္း Exports လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ေရလုပ္ငန္းမ်ား ျပန္လည္၍ ဦးေမာ့လာစ ကမာၻ႔စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈဂယက္တြင္ ဆိုးဝါးစြာ ထိခိုက္နစ္နာခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ မူလလ်ာထားခ်က္ ေဒၚလာသန္း ၈၅ဝ မွ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေသာ ေဒၚလာ သန္း ၅ဝဝ ရရွိေရးသို႔ ေျပာင္းလဲလ်ာထား သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘ႑ာေရးႏွစ္ ကုန္ဆံုးခ်ိန္တြင္ ၄၈၃ ဒႆမ ဝ၈၂ သန္းသာ တင္ပို႔ႏိုင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။

မဇၩိမသတင္းဌာန

ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ 29 2009 20:04 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ခ်င္းမုိင္ (မဇၩိမ) ။ ။ ဆိုင္ကလံုး နာဂစ္ဒဏ္သင့္ ေဒသမ်ားတြင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ခြင့္ ျပဳေရးအေပၚ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ အမွတ္ ၁ အေျခခံပညာဦးစီးဌာန အရာရွိမ်ားအၾကား သေဘာထားကြဲလြဲမႈ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိသည္။
ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသတြင္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးအတြက္ ကြပ္ကြဲေရးဝန္ၾကီးမ်ားက ကုမၸဏီ ၄ဝ ကို စာသင္ေက်ာင္းေပါင္း ၆၈ဝ ကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ခြင့္ ခြဲတမ္း သတ္မွတ္ေပးထားသည့္အေပၚ အေျခခံပညာ အရာရွိမ်ားက လက္မခံဘဲ ခြဲတမ္းအသစ္ ျပန္လည္ ခ်ထားမႈေၾကာင့္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား စတင္ရန္ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ သေဘာတူလက္မွတ္ မေရးထိုးႏိုင္ေသးဘဲ ရွိေနသည္။

”အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာနက ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေရးေတြမွာ သူတို႔ဘာသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ နာဂစ္ ဝန္ၾကီးေတြဆီက လာတဲ့ စာရင္းကို သူတို႔ စိတ္ၾကိဳက္ ျပန္ျပင္ၾကတယ္” ဟု ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီတခုမွ မန္ေနဂ်ာတဦးက မဇၩိမကို ေျပာသည္။

စုစုေပါင္း တန္ဖိုးေငြ က်ပ္သန္းေပါင္း ၁၂ဝဝဝ ေက်ာ္ရွိ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ရေရးအတြက္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားကို လာဘ္ထုိးမႈမ်ား ရွိေနသည္ဟု အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲေျပာဆိုမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ေမလ ၂ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၃ ရက္ေန႔တြင္ တိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း ၈၄၅၃၇ ဦး ေသဆံုးၿပီး၊ ေပ်ာက္ဆံုးသူ ၅၃၈၃၆ ဦး ရွိခဲ့သည္။ မုန္တိုင္းဒဏ္ အဆိုးရြားဆံုး ခံခဲ့ရေသာ ၿမိဳ႕နယ္ ၃ဝ တြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး စာသင္ေက်ာင္းမ်ား အပါအဝင္ အမ်ားျပည္သူပိုင္ ေက်ာင္းမ်ား၏ ၅ဝ မွ ၆ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္ဟု ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက ခန္႔မွန္းထားၾကသည္ဟု ပူးေပါင္း အကဲျဖတ္ ေလ့လာေရး အစီရင္ခံစာတြင္ ပါရွိသည္။

အမွတ္ ၁ အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာနႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီမ်ားသည္ ယခုအခ်ိန္အထိ သေဘာတူညီမႈ မရေသးသျဖင့္ မိုးရာသီ က်ေရာက္လာမည္ကို စိုးရိမ္မႈမ်ား ရွိေနၾကသည္။

ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ဟု ဆိုကာ စစ္အစိုးရက ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းရွင္အခ်ဳိ႕ကို ေဒသခြဲ ခ်မွတ္ေပးခဲ့သလို လုပ္ငန္းတိုးတက္မႈကို ၾကီးၾကပ္ရန္ ဝန္ၾကီးအခ်ဳိ႕ကိုလည္း တာဝန္ေပးခဲ့သည္။

မဇၩိမသတင္းဌာန

ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ 29 2009 12:46 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ရန္ကုန္ (မဇၩိမ)။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဒသအခ်ိဳ႔တြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာ ေရာဂါ မွာ ကူးစက္မႈ မ်ားလာျပီး ကာလဝမ္းေရာဂါ အသြင္ေဆာင္လာေၾကာင္း စစ္အစိုးရ က်န္းမာေရး ဝန္ၾကီးဌာန က်န္းမာေရးပညာဌာန (ဗဟို) တာဝန္ရွိသူက ဆိုသည္။

ေသာက္သံုးေရ ရွားပါးေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပုိင္း အပူပုိင္းေဒသမ်ား၊ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးတို႔ရွိ ၿမဳိ႕နယ္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ နာဂစ္ မုန္တုိင္းဒဏ္သင့္ ဧရာဝတီတုိင္း ၿမဳိ႕နယ္အခ်ဳိ႕တြင္ လတ္တေလာ ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိေသာ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈသည္ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာၿပီး ကာလဝမ္းေရာဂါ အသြင္ေဆာင္လာျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

မတ္လ လယ္္တြင္ ျမန္မာ့ အလယ္ပိုင္း ေဒသ မေကြး၊ မိတၳီလာ ၊ ဧၿပီလဆန္းပုိင္းတြင္ ရန္ကုန္တိုင္း ျမိဳ႕နယ္မ်ား ျဖစ္ေသာ္ သာေကတ၊ ေဒၚပံု၊ ပုဇြန္ေတာင္၊ ေတာင္ဥကၠလာ၊ သန္လ်င္၊ ဧရာဝတီတုိင္း နာဂစ္ဒဏ္သင့္ လပြတၲာ၊ ဘုိကေလး ေဒသမ်ားႏွင့္ သၾကၤန္ကာလ အတြင္းက မႏၲေလးျမိဳ႔ ျပည္ၾကီးတံခြန္ႏွင့္္ အမရပူရတို႔တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

ရန္ကုန္တိုင္း ေျမာက္ဥကၠလာပၿမဳိ႕နယ္ႏွင့္ မႏၲေလးတုိင္း ျမင္းျခံၿမဳိ႕နယ္တုိ႔တြင္လည္း ယခုရက္ပိုင္း ဝမ္းပ်က္ ဝမ္းေလ်ာ ဆက္လက္ ကူးစက္ ျဖစ္ပြား ေနသည္။

“အေသအေပ်ာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိတိက်က် စာရင္းေကာက္ယူ ထားတာမ်ဳိးေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။ သိသေလာက္ေတာ့ သာေကတမွာ ေသတယ္။ ေျမာက္ဥကၠလာနဲ႔ ျမင္းျခံတုိ႔မွာ အေျခအေန ဆုိးတယ္။ ဧရာဝတီတုိင္းက ျဖစ္တာေတြေတာ့ သတင္းအခ်က္အလက္ မရဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း သြားမလုပ္ႏုိင္ဘူး။ အားလံုး ေပါင္းရင္ေတာ့ ေသတာ၂ဝ ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိသြားၿပီ။ လက္လွမ္းမမီတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္” ဟု ဆုိသည္။

ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာမွာ ယခင္က မုိးဦးက်တြင္ စတင္ ျဖစ္ပြားတတ္ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ ေႏြရာသီကာလ အတြင္း စတင္ ျဖစ္ပြားေနျပီ ကာလဝမ္းေရာဂါအဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနသည္ဟု သူက ဆိုသည္။

ယင္း ဝမ္းေရာဂါ ေဝဒနာရွင္အခ်ိဳ႕မွာ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါအျဖစ္ အသည္းေျခာက္ ေရာဂါပါ ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း ရန္ကုန္ေဆး႐ံုၾကီး အသည္းေရာဂါဌာနမွ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာသံစစ္၏ ေျပာဆုိခ်က္ကို ကိုးကားၿပီး ဧၿပီလ ၂၈ ရက္ေန႔ထုတ္ True News သတင္းဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ျမင့္ေမာင္

ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ 29 2009 19:04 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ခ်င္းမုိင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ရန္ကုန္တုိင္း တြံေတးၿမိဳ႕နယ္တြင္ ထူးကဲစြာ ဝက္ေသဆံုးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနရာ ဝက္တုပ္ေကြးေရာဂါ စိုးရိမ္မႈကို မီးထိုးေပးလိုက္သည္။

တပိုင္တႏိုင္ ဝက္ေမြးျမဴးေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနသည့္ တြံေတးၿမိဳ႕ အုတ္ဖို အေနာက္ပိုင္းရပ္ကြက္၊ တံခြန္တိုင္ႏွင့္ ဇီးျဖဴကုန္းရြာတြင္ ဝက္ေကာင္ေရ ၂၅ ေကာင္ခန္႔ ဧျပီ ၂၆ ရက္ေန႔ကတည္းက ေသဆံုးခဲ့သည္။
“မေသခင္မွာ ပါးစပ္ထဲက အျမႇဳပ္ေတြ ထြက္တယ္။ ဆန္႔တငင္ငင္ ျဖစ္တယ္။ ၂ နာရီ ေလာက္ၾကာရင္ ေသသြားတယ္။ ေသသြားတဲ့ ဝက္ေတြကို ေပၚလိုက္တဲ့အခါ အသားေတြက မဲပုပ္ပုပ္ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီ ဝက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ေရဓာတ္ ခမ္းေျခာက္တဲ့ အေနအထား ရွိတယ္။ ” ဟု တြံေတးၿမိဳ႕ခံတဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ထို႔အျပင္ တြံေတးၿမိဳ႕ က်န္းမာေရးဌာနႏွင့္ စည္ပင္သာယာဌာန ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ေဒသတြင္းသို႔ ကြင္းဆင္းေလ့လာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း မည္သည့္ ေရာဂါျဖစ္သည္ကုိ အမည္တပ္ႏုိင္ျခင္း မရွိေၾကာင္းႏွင့္ အျခား ေက်းရြာမ်ားတြင္ပါ ယခုလုိ ဝက္ေသဆံုးမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာပါက အေၾကာင္းၾကားရန္ ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ဇီးျဖဴကုန္း ရြာသားတဦးက “က်ေနာ္တို႔ ရြာမွာ ဝက္ေမြးျမဴေရး လုပ္တာေတြ ရွိတယ္။ တပိုင္တႏိုင္ ေမြးျမဴးေရးလုပ္ငန္း လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ တေယာက္ဟာ ဝက္အေကာင္ေရ ၅ဝ ေလာက္ ေမြးထားရာမွာ အခုဆို ၂၂ ေကာင္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ' ဟု မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ယခုအခါ တြံေတးၿမိဳ႕ ဝက္သားဆိုင္မ်ားတြင္ ဝက္သား အေရာင္းအဝယ္ ထိုင္းမႈိင္းသြားသည္။

မကၠဆီကိုႏုိင္ငံမွ စတင္ခဲ့သည့္ ဝက္တုပ္ေကြးသည္ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံ အခ်ဳိ႔သို႔ ကူးစက္မႈရွိေနျပီး စိုးရိမ္ေသာက မ်ားေနခ်ိန္တြင္ ဝက္မ်ား ယခုကဲ့သို႔ အစုလုိက္ ေသဆံုးျခင္းက လူအမ်ား အာ႐ုံစိုက္စရာ ျဖစ္လာေစခဲ့သည္။

(Irrawaddy) Thursday, 30 April 2009 17:32 (ေအာင္သက္ဝိုင္း)

နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရေသာ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသတြင္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာေရးအတြက္ အခက္ အခဲမ်ားစြာ ႀကဳံေတြ႕ေနရဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

ယေန႔အထိ သင္ၾကားေရး ဆရာ ဆရာမမ်ား၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသုံးပရိေဘာဂမ်ား အလြန္အမင္း လိုအပ္ေနဆဲ ျဖစ္ၿပီး ကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းထားရန္ စရိတ္ မတတ္ႏုိင္မႈမ်ားေၾကာင့္ မုန္တုိင္းသင့္ေဒသ ေက်း လက္ေတာရြာမ်ားရွိ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာေရးမွာ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကဳံေတြ႕ေနရေၾကာင္း သိရသည္။

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ အေျခခံပညာေက်ာင္းေပါင္း ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ၿပဳိလဲပ်က္စီးခဲ့ရာ မုန္တုိင္းတိုက္ၿပီး တႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္နီးအထိ စာသင္ေက်ာင္းေပါင္း ၁၅၀၀ နီးပါးသာ ျပန္လည္ျပဳျပင္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ယင္းေဒသတြင္ ေက်ာင္းမ်ားေဆာက္လုပ္ေနေသာ နာမည္ေက်ာ္ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီတခုမွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက ေျပာသည္။

“၂၀၀၈-၂၀၀၉ ဘ႑ာေရးႏွစ္ပိတ္တဲ့ အခ်ိန္ထိ စာသင္ေက်ာင္းေပါင္း ၆၀၀ ေက်ာ္အစိုးရက တည္ေဆာက္ ၿပီးစီး တယ္။ အခု၂၀၀၉ -၂၀၁၀ ဘ႑ာေရးႏွစ္အစမွာ ေက်ာင္းေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္ၿပီးစီးေအာင္ တည္ေဆာက္ေနတယ္။ အလွဴရွင္ေတြနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြကပါ တည္ေဆာက္တဲ့ အေရအတြက္ပါထည့္ေပါင္းရင္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ စာသင္ ေက်ာင္း ၄၀၀၀ မွာ ၁၅၀၀ ေလာက္ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေနၾကတယ္”ဟု အဆိုပါ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီ တာ ၀န္ ရွိသူက ဆိုသည္။

မုန္တုိင္းသင့္ေဒသတြင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားေဆာက္လုပ္ေနေသာ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီမ်ားအေနျဖင့္ စီးပြား ေရး အၾကပ္အတည္း ၾကဳံခ်ိန္ျဖစ္သည့္အတြက္ သတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ၿပီးစီးရန္ အခက္အခဲမ်ားရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။

“ေက်ာင္းတခုေဆာက္မယ္ဆုိရင္ အစိုးရဆီက ေငြႀကဳိမရဘူး။ ေဆာက္ၿပီးတဲ့အဆင့္ကိုလိုက္ၿပီး ေငြေလးရစ္ခြဲယူရ တယ္။ ေငြမလည္တဲ့ ကုမၸဏီေတြအေနနဲ႔ စီးပြားေရးအၾကပ္အတည္းေၾကာင့္ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ အမီ ၿပီးႏုိင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး”ဟု မုန္တုိင္းဒဏ္ခံ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ၀ါ၀ါ၀င္း ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီမွ အင္ဂ်င္နီယာတဦးက ရွင္းျပသည္။

ထုိသို႔ ပ်က္စီးသြားသည့္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမီ ျပဳျပင္ၿပီးစီးရန္ လိုအပ္ေနသည့္အျပင္ စာသင္ ေက်ာင္းမရွိေသာ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားလည္း ရာႏွင့္ခ်ီကာ အမ်ားအျပားရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။

“ရြာေပါင္း၂၄ ရြာ ရွိတဲ့ ဒုိင္နယ္(ေက်းရြာအုပ္စု) တခုမွာ မူလတန္း စာသင္ေက်ာင္းက ဆယ္ေက်ာင္းေလာက္ ပဲရွိ တယ္။ ရြာတုိင္းမွာ စာသင္ေက်ာင္းမရွိေတာ့ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အရမ္းခက္ခဲတယ္။ မိုးတြင္းလို အခ်ိန္မ်ဳိးဆိုရင္ ကေလး ေတြေက်ာင္းတက္ဖို႔လုံး၀ခက္ခဲပါတယ္”ဟု လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္၊ ေရွာ္ေခ်ာင္းေက်းရြာအုပ္စု၀င္မိေက်ာင္းအုိင္ ေက်းရြာမွ ေက်းရြာအာဏာပိုင္တဦးက ေျပာသည္။

တခ်ိဳ႕စာသင္ေက်ာင္းရွိေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ သင္ၾကားမည့္ ဆရာ၊ ဆရာမ မရွိသည့္အတြက္ ေက်းရြာ က ေငြေၾကးစုေဆာင္း၍ ျပင္ပမွ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို ခက္ခက္ခဲခဲ ငွားရမ္းရမႈမ်ားလည္းရွိေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ဆိုသည္။

“မူလတန္းဆရာ၊ ဆရာမ တေယာက္ ငွားမယ္ဆိုရင္ စာသင္ႏွစ္ တႏွစ္အတြက္စပါးတင္းတရာ၊ တရာ့ငါးဆယ္ (ေငြသုံးသိန္းႏွင့္ငါးသိန္းၾကား) ခ်က္ခ်င္းေပးရတယ္။ ဒါေတာင္ ခက္ခက္ခဲခဲငွားရတာ။ အစိုးရက တာ၀န္ခ်ေပး မယ့္ ဆရာ၊ ဆရာမက ရခ်င္မွရတာ”ဟု ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္ ေက်းရြာအုပ္စုႀကီးတခုမွ ရြာလူႀကီးတဦးက ေျပာ သည္။

ေက်းရြာမ်ားတြင္ မူလတန္းၿပီးဆုံးသြားပါက အလယ္တန္းႏွင့္ အထက္တန္းပညာမ်ားသင္ယူရန္ စာသင္ေက်ာင္း မရွိဘဲ ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္သူမ်ားသာ ရြာႀကီးမ်ား၊ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားရွိ အလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ အထက္တန္းေက်ာင္း မ်ားတြင္ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားႏုိင္ၾကေၾကာင္း၊ ကေလးအမ်ားစုမွာ ဆက္လက္စာသင္ၾကားႏုိင္ျခင္း မရွိဘဲ ေက်ာင္းမွထြက္ကာ လယ္လုပ္ငန္း၊ တံငါလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကရေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

“မူလတန္းၿပီးရင္ အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းတက္ဖို႔ တြဲဖက္အထက္တန္းေက်ာင္းရွိတဲ့ရြာႀကီးေတြမွာသြားတက္ ရမွာဆိုေတာ့ ေတာ္ရုံတန္ရုံေငြေၾကးမရွိတဲ့ လယ္သမား၊ တံငါသမားအမ်ားစု သားသမီးေတြက ေက်ာင္းထြက္ၿပီး လယ္လုပ္ ငါးဖမ္းလုပ္ၾကတယ္”ဟု လပြတၱာ၊ စလူေခ်ာင္းေက်းရြာသား တဦးက ဆိုသည္။

ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ေလးတန္းထိသာ ပညာသင္ၾကားရေသာ ကေလးအမ်ားစု ရွိေနၿပီး အလယ္တန္းႏွင့္ အထက္တန္း ပညာသင္ၾကားရေသာ ကေလးအေရအတြက္နည္းပါးလွသည္ဟု သိရွိရသည္။

ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတခုလုံးတြင္ အေျခခံပညာေက်ာင္းေပါင္း ၆၃၂၄ ေက်ာင္းရွိသည့္အနက္ အလယ္ တန္း ေက်ာင္း ၄၃၂ ေက်ာင္းႏွင့္ အထက္တန္းေက်ာင္း၂၅၇ ေက်ာင္းသာ ရွိေၾကာင္း ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန ၏ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေသာ စာရင္းဇယားမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

(Irrawaddy) Thursday, 23 April 2009 19:41 (ေစာရန္ႏိုင္)

နာဂစ္မုန္တုိင္း တုိက္ခုိက္ၿပီး တႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည့္ အခ်ိန္တြင္ ဒုကၡသည္မ်ား အတြက္ ေသာက္သုံးေရ အပါအ၀င္ အကူအညီ အေထာက္အပ့ံမ်ား အႀကီးအက်ယ္ လုိအပ္ေနဆဲျဖစ္ သည္ဟု ကယ္ဆယ္ ကူညီေရး အဖဲြ႔မ်ားထံမွ သိရသည္။


မုန္တုိင္းဒဏ္ အျပင္းအထန္ ခံခ့ဲရသည့္ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚရိွ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ ႏွင့္ ငပုေတာ ၿမိဳ႕နယ္ ဆင္ေျခဖုံး ေဒသမ်ားတြင္ ေနထုိင္သူ ၂၄၀ ၀၀၀ ေက်ာ္အတြက္ ေရသန္႔ လုံး၀ မရိွေသးေၾကာင္း Save the Children အဖဲြ႔ ျမန္မာျပည္ ဆုိင္ရာ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး Andrew Kirkwood က ေျပာသည္။

မိဘမ့ဲ ကေလးငယ္ အမ်ားအျပား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား၊ ယာယီ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမ်ားတြင္ ခုိလႈံေနရဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း Andrew Kirkwood က ရွင္းျပသည္။

မုန္တုိင္းဒဏ္ သင့္ခ့ဲသူမ်ား အထူးသျဖင့္ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ ေဒသ အေနာက္ေတာင္ပုိင္းရိွ ဒုကၡသည္မ်ား၏ ဘ၀ ျပန္လည္ နာလန္ထူေရး အတြက္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အခ်ိန္ယူရမည္ဟု Andrew Kirkwood က ခန္႔မွန္းထားသည္။

ယမန္ေန႔က နာဂစ္ေဒသ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး ဆုိင္ရာ အစည္းအေ၀းတခုကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ခ့ဲရာ ျမန္မာျပည္ ဆုိင္ရာ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ သံအမတ္၊ ကုလ သမဂၢ စားနပ္ ရိကၡာအဖဲြ႔ ႏွင့္ ေဟာ္လန္အေျခစုိက္ နယ္ျခားမ့ဲ ဆရာ၀န္မ်ား အဖဲြ႔ တုိ႔၏ ျမန္မာျပည္ အေျခစုိက္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးမ်ား တက္ေရာက္ခ့ဲသည္။

အစည္းအေ၀းတြင္ နာဂစ္ ေဒသသုိ႔ ရုိက္ခတ္မည့္ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ဆုိင္ရာ သက္ေရာက္မႈမ်ားကုိ ဦးစားေပး ေဆြးေႏြးခ့ဲၾကသည္။

ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားတြင္ လူသားခ်င္း စာနာမႈ ဆုိင္ရာ အကူအညီ၊ နာဂစ္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ႏုိင္ငံတကာ၏ ေထာက္ပ့ံမႈမ်ား လုံေလာက္မႈ ရိွ မရိွ စသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။

ဤအေတာအတြင္း ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားက ျမန္မာျပည္သုိ႔ အကူအညီ ေပးမည့္ အစီအစဥ္မ်ား ဆက္လက္ ျပဳလုပ္ရန္ အဆင္သင့္ ရိွေနေၾကာင္း ေျပာၾကားလုိက္သည္။

ျမန္မာျပည္သုိ႔ အကူအညီမ်ား ပုိမုိ ေပးအပ္ရန္ အသင့္ ျဖစ္ေနၿပီဟု ဥေရာပ ေကာ္မရွင္၏ ဥေရာပ အကူအညီ ေပးေရး ညိွႏိႈင္း ေဆာင္ရြက္မႈ အဖဲြ႔ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ Koos Richelle က အဂၤါေန႔တြင္ ေျပာၾကားလုိက္သည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနျဖင့္ အလြန္အမင္း လုိအပ္ေနေသာ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရး အကူအညီမ်ားအတြက္ အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးရမည္ဟု Koos Richelle က ေျပာသည္။

ဖံြ႔ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စစ္အစုိးရက ေဆြးေႏြးရန္ လက္ခံျခင္း မရိွသျဖင့္ အကူ အညီ ေပးေရး လုပ္ငန္းမ်ား ေႏွာင့္ေႏွးေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူက ဆက္လက္ ေျပာၾကားသည္။

“ျပင္ပကမၻာနဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနတတ္တ့ဲ ႏုိင္ငံေတြထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံလည္း ပါတယ္” ဟု Koos Richelle က ဖိလစ္ပုိင္ႏုိင္ငံတြင္ ၂ရက္ၾကာ ျပဳလုပ္သည့္ အာရွ-ဥေရာပ အစည္းအေ၀းတြင္ ေျပာလုိက္သည္။

ဧရာ၀တီတုိင္း၊ ရန္ကုန္တုိင္းတုိ႔တြင္ ၿပီးခ့ဲသည့္ႏွစ္ ေမလ ၂ ရက္ေန႔က နာဂစ္ ဆုိင္ကလုန္း မုန္တုိင္း တုိက္ခုိက္ခ့ဲရာ လူအေသအေပ်ာက္ ၁၄၀ ၀၀၀ ေက်ာ္ ရိွခ့ဲသည္။

(From Irrawaddy) Monday, 27 April 2009 17:47 (မင္းမင္း)
“ေရက က်ဳပ္တုိ႔ေအာက္မွာ ရိွတုန္းကေတာ့ အဆင္ေျပတယ္၊ ေရက က်ဳပ္တုိ႔ အေပၚကုိ ေရာက္လာေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ ေသၿပီေပါ့” အသက္ ၇၆ ႏွစ္အရြယ္ ရိွၿပီျဖစ္ေသာ ဦးတုိးက ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၂ ရက္ေန႔က တုိက္ခ့ဲသည့္ နာဂစ္ ဆုိင္ကလုန္း မုန္တုိင္း အေၾကာင္းကုိ ျပန္လည္ ေျပာျပျခင္း ျဖစ္သည္။


နာဂစ္မုန္တုိင္းသည္ တနာရီ ကီလုိမီတာ ၂ဝဝ နီးပါး တုိက္ခတ္ခ့ဲေသာ ဆုိင္ကလုန္း မုန္တုိင္းႀကီး ျဖစ္သည္။ မုန္တုိင္း အၿပီးတြင္ အနည္းဆုံး လူေပါင္း ၁၃၇ ဝဝဝ ေသဆုံးၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ အုိးအိမ္မ့ဲ ျဖစ္သြားသည္။ နာဂစ္၏ ဒဏ္ကုိ ခံခ့ဲရသူမ်ားသည္ ေျမၾသဇာ ေကာင္းေသာ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ ေဒသကုိ သဘာဝ အရင္းအျမစ္အျဖစ္ မွီခုိခ့ဲသူမ်ားျဖစ္သည္။ နာဂစ္ ဆုိင္ကလုန္းဒဏ္ကုိ အျပင္းထန္ဆုံး ခံရသည့္ ေဒသမွာလည္း ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ ေဒသ ျဖစ္သည္။

နာဂစ္၏ ေဒါသမွ လြတ္ေျမာက္ခ့ဲသူမ်ားမွာ မၾကာမီမွာပင္ ေသာက္သုံးေရအတြက္ အခက္ႀကဳံၾကရသည္။ ေသာက္သုံးေရအတြက္ အားကုိးခ့ဲရသည့္ ေရတြင္း၊ ေရကန္မ်ားမွာ ပင္လယ္ေရမ်ား ဝင္လာသျဖင့္ အသုံးျပဳ၍ မရေတာ့ေပ။ ေသာက္ေရအုိး၊ စဥ့္အုိးမ်ားမွာလည္း မုန္တုိင္းအတြင္း ပ်က္စီးသြားသည္။ ေသာက္ေရ ရေရးအတြက္ ရိွသမွ် ပုံးမ်ား ခြက္မ်ားျဖင့္ တန္းစီ ေစာင့္ဆုိင္းသည့္ လူတန္းရွည္မ်ားမွာ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား အစျပဳစဥ္က ေတြ႔ရတတ္သည့္ ျမင္ကြင္းမ်ား ျဖစ္သည္။

ေရ ရရိွမႈ ႏွင့္ လယ္သမား အေရအတြက္ အားေကာင္းခ့ဲေသာေၾကာင့္ ဤေဒသက ကမၻာ့ စပါးက်ီတခု ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ေရအရင္းအျမစ္မ်ားေၾကာင့္လည္း ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသရိွ ေနလွန္းဆား လုပ္ငန္း၊ ငါး ႏွင့္ ပုစြန္ ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းမ်ား အဆင္ေျပခ့ဲၾကသည္။

လူသားတုိ႔ေၾကာင့္ ၿပီးခ့ဲသည့္ ႏွစ္မ်ား အတြင္း ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ ေဒသတြင္ ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ ေျပာင္းလဲ သြားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆုိင္ကလုန္း အပါအဝင္ ဒီေရလိႈင္းႀကီးမ်ား၊ ေလျပင္း မုန္တုိင္းဒဏ္မ်ားကုိ ခံႏုိင္စြမ္းရိွသည့္ သဘာဝ အေနအထားလည္း အားနည္းသြားရသည္။ ငါးကန္၊ ပုစြန္ကန္၊ မီးေသြးလုပ္ငန္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ဒီေရေတာမ်ား ျပဳန္းတီးသြားသျဖင့္ ဤအေျပာင္းအလဲက ၿပီးခ့ဲသည့္ အႏွစ္ ၂ဝ အတြင္း တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာသည္။ ေက်းလက္ေဒသ ေနအိမ္ အမုိးမ်ား အတြက္ လုိအပ္ေသာ ဓနိပ်စ္မ်ားအတြက္ ဓနိပင္ အမ်ားအျပားကုိလည္း ခုတ္လွဲခ့ဲၾကသည္။

နာဂစ္မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္အၿပီးတြင္ ေဒသခံမ်ား ေသာက္သုံးေရ သယ္ေဆာင္၊ သုိေလွာင္ရန္အတြက္ ပလတ္စတစ္ပုံး အမ်ားအျပား တင္သြင္းၾကသည္။ ျမန္မာျပည္ ေဒသအသီးသီးမွ ေျမအုိး၊ စဥ့္အုိးမ်ားလည္း ဝယ္ယူၾကသည္။

မုန္တုိင္းအၿပီးတြင္ ေရကန္၊ ေရတြင္းမ်ားကုိ သန္႔ရွင္းေရး အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဆားငန္ေရက ေျမေအာက္ ေရအရင္းအျမစ္မ်ား အထိ ေရာက္ရိွသြားသျဖင့္ ေရတြင္း ေရကန္မ်ား သန္႔စင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွာ အနည္းငယ္သာ ထိေရာက္သည္ဟု နာဂစ္ ဒုကၡသည္မ်ားက ရွင္းျပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရတြင္းအသစ္ တူးေဖာ္သည့္ နည္းလမ္းမွာလည္း အလုပ္ျဖစ္မည့္ နည္းလမ္း မဟုတ္ႏုိင္ ဟု ဆုိသည္။

ႏုိင္ငံတကာ ႏွင့္ ေဒသတြင္း အကူအညီေပးေရး အဖဲြ႔မ်ားက ေရသန္႔စင္သည့္ စက္မ်ား ျဖန္႔ေဝထားၿပီး ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ေသာက္ေရ ရရိွေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသ ေရအၾကပ္အတည္းမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ဦးမည္ ျဖစ္သည္။

(မင္းမင္းသည္ IPS သတင္းဌာန၏ အာရွ-ပစိဖိတ္ ေဒသဆုိင္ရာ သတင္းေထာက္ျဖစ္သည္။ ဤသတင္းကုိ ဧရာဝတီအတြက္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသား ေပးပုိ႔ခ့ဲျခင္း ျဖစ္သည္)

Tuesday, 28 April 2009 18:14 ( ၾကည္ေဝ)
မုန္တိုင္းလာဦးမည္ဟု သတင္းၾကားရၿပီးကတည္းက ေဒၚသူဇာ ေဆာက္တည္ရာ မဲ့ေနသည္။ အခ်ိန္တိုင္း အိမ္ေရွ႕ထြက္ၿပီး ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္၊ အိမ္ထဲ၀င္ကာ ပစၥည္းသိမ္းလိုက္ ၊ ေဆာ့ကစား ေနေသာ ေျမးျဖစ္သူကို တေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚရင္း သူ႔စိတ္ထဲ မေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္ ရႈပ္ေထြး ေနာက္က်ိ လ်က္ရွိကာ မအိပ္ႏိုင္ေတာ့။



ႏို႔ဆီဘူး တလံုးသာသာ ဆန္ကိုလည္းေကာင္း၊ ယူနီဆက္ဖ္ အမွတ္တံဆိပ္ႏွင့္ ေက်ာပိုးအိတ္ အျပာေရာင္ေလးကို လည္းေကာင္း၊ “သိမ္ႀကီးေစ်း အလွဴရွင္မ်ားက လွဴဒါန္းသည္” ဟူသည့္ အမွတ္အသားပါေသာ မိုးေရကာ ပလတ္ စတစ္စ တစကိုလည္းေကာင္း၊ ပလတ္စတစ္ ေရခြက္ အနီတလံုး၊ အျပာေရာင္ ပလတ္စတစ္ ထမင္းပန္းကန္ ေလး ၂ ခ်ပ္ႏွင့္ စတီးဇြန္း တေခ်ာင္းကို လည္းေကာင္း ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ အမည္းႀကီးထဲ စုထည့္ထားကာ မုန္တိုင္း လာၿပီဆိုပါက ေဘးလြတ္ရာေျပးႏုိင္ရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားေၾကာင္း သူကေျပာျပသည္။

“နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္တုန္းက အေမက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ။ ေျမးကေလး ႏိုးေနလို႔သာ အသက္မေသတာေပါ့။ ဒီတခါေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူးဟဲ့ ဆိုၿပီး ထိုင္ေစာင့္ေနတာပဲ။ သားနဲ႔ ေခၽြးမကေတာ့ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေသရွာၿပီ” ဟု အသက္ ၆၂ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚသူဇာက မ်က္ရည္က်ရင္း ေျပာျပသည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေမလ ၂ ရက္ေန႔က တိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ငါးဖမ္းထြက္ေနေသာ ေဒၚသူဇာ၏ သားမွာ တျခားေသာ ေရလုပ္သားမ်ားႏွင့္အတူ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ေဒၚသူဇာ၏ ေခၽြးမမွာလည္း က်န္ေလွတစင္းႏွင့္
ေယာက်ာ္းျဖစ္သူကို လိုက္ေခၚရာမွ ေလွေမွာက္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္ဟု သိရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚသူဇာမွာ မုန္တိုင္းလာဦးမည္ဟု အသံၾကားကတည္းကပင္ သူ၏ တဦးတည္းေသာ ေသြးသား ေျမးျဖစ္သူကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႕ဖက္ထားရင္း ေဆာက္တည္ရာမဲ့ ေနရေၾကာင္း သူ႔အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက ေျပာျပၾကသည္။

“ေတာ္ပုလဲ တရပ္ကြက္လံုးက မုန္တို္င္းမွာ ထိၿပီး လူမေသတဲ့ အိမ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားေတာ့ မုန္တိုင္းဆုိရင္ ေၾကာက္ၾကတာပဲ။ က်ေနာ့္ မိန္းမဆို ေရဒီယိုကို လက္က မခ်တမ္း နားေထာင္ေနၿပီး ေၾကာက္ ေနတာ” ဟု ေတာ္ပုလဲ ရပ္ကြက္သားတဦးက ေျပာဆိုသည္။

ေတာ္ပုလဲ ရပ္ကြက္သည္ ေရလုပ္သားအမ်ားဆံုးေနထိုင္ေသာ ရပ္ကြက္ျဖစ္ၿပီး နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္စဥ္က ငါးဖမ္းစက္ေလွ ထြက္ၾကသူမ်ားအားလံုး နီးပါး ေသဆံုးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏ သံုးပံု ၁ ပံုခန္႔ ေသဆံုးခဲ့ေသာ ရပ္ကြက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းၿပီးကတည္းက ေရဒီယိုလွဴေသာ ေစတနာ အလွဴရွင္တခ်ိဳ႕၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ လူတိုင္းနီးပါး ေရဒီယို နားေထာင္လာၾကေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔က ဘစ္ဂ်လိမုန္တိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရမိုးေလ၀သဌာန၏ မုန္တိုင္းသတိေပးခ်က္ ထြက္ရွိၿပီးကတည္းက နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံခဲ့ၾကရသူမ်ားမွာ ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကရေၾကာင္း သိရသည္။

“အဲဒီသတင္းထြက္ကတည္းက နာဂစ္လာဦးမယ္တဲ့ ဆိုၿပီး ေအာ္ငိုတဲ့သူက ငို၊ ရန္ကုန္တက္မယ္၊ ရန္ကုန္ တက္မယ္ ဆိုၿပီး ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ အထုပ္ဆြဲတဲ့သူက ဆြဲေပါ့။ တေလာကလံုး ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္ကုန္တာပဲ ဘုန္းဘုန္းႀကီးက ေလာ္စပီကာနဲ႔ ေအာ္ၿပီး တရားခ်တာေတာင္မွ မရဘူး၊ အားလံုး ေၾကာက္ေနၾကတာ” ဟု ရန္ကုန္တို္င္း၊ ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္၊ ေရတိမ္ေက်းရြာသူ တဦးက ေျပာဆိုသည္။

အဆိုပါ ေရတိမ္ေက်းရြာမွာ ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္သြား ကားလမ္းနေဘး ေလွဆိပ္မွ စက္ေလွႏွင့္ မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ၾကာေအာင္ သြားရေသာ ေက်းရြာျဖစ္သည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံခဲ့ၾကရၿပီး ရြာရွိလူ၏ ထက္၀က္ခန္႔မွာ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရေၾကာင္း သိရသည္။

ေဒၚသူဇာလိုပင္ မုန္တုိင္းလာဦးမည္ဟု သတင္းၾကားကတည္းက ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ျဖင့္ သံေသတၱာထဲ ၀င္ပုန္းေနခဲ့ေသာ အသက္ ၇ ႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္တဦးလည္း ရွိသည္။

အဆိုပါ ကေလးငယ္မွာ ေရလုပ္သားမိသားစုမွ ေမြးဖြားလာခဲ့သူျဖစ္ၿပီး နာဂစ္မုန္တိုင္းအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ေသာ ေက်းရြာသား ၂၀၀ ေက်ာ္တြင္ ကေလး၏ မိသားစု၀င္မ်ားလည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္ဟု သိရွိရသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္စဥ္က သူ႔အဘိုးျဖစ္သူမွာ သူ႔ကို ေသတၱာထဲ ၀င္ခိုင္းၿပီး ေသတၱာထဲတြင္ေနမွ အသက္ရွင္မယ္ဟု ေျပာခဲ့ကာ ထိုကေလးကို ေသတၱာထဲ ထည့္ေပးခဲ့သည့္အတြက္ ကေလးမွာ မုန္တို္င္း တိုက္ခတ္ေနစဥ္ ကာလ တေလွ်ာက္လံုး ေသတၱာထဲမွ ေနၿပီး အသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့သည္။

သူ႔ကို ေသတၱာထဲ ထည့္ေပးခဲ့သူ အဘိုးကေတာ့ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီး ကေလးမွာ မိုးရြာသည့္ အခါႏွင့္ ယခုလို မုန္တိုင္းလာမည္ ဟု သတင္းၾကားသည့္အခါမ်ားတြင္ ေသတၱာထဲ ၀င္ေနေလ့ရွိေၾကာင္း ကေလး၏ အေဒၚေတာ္စပ္သူ တဦးက ေျပာျပခဲ့သည္။

“ေရဒီယိုက သတင္းလာၿပီးကတည္းက ၀င္ေနတာ၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထြက္ေတာ့ဘူး။ မုန္တို္င္း မလာေတာ့ဘူးလုိ႔ သတင္းေတြထြက္တဲ့ ၁၉ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းမွာ သူ႔ကို မနည္းေခ်ာ့ၿပီး အျပင္ထုတ္ရတယ္။ အဲဒါေတာင္ ညက်ေတာ့ အဲဒီေသတၱာထဲ ၀င္အိပ္ေနေသးတယ္” ဟု ကေလး၏ အေဒၚက ဆိုသည္။

ေမလ ၂ ရက္ေန႔ႏွင့္ ၃ ရက္ေန႕အတြင္း တိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ရန္ကုန္တိုင္းႏွင့္ ဧရာ၀တီ တိုင္းရွိ လူေပါင္း ၈၄၅၃၇ ဦးေသဆံုးခဲ့ၿပီး ၅၃၈၃၆ ဦး ေပ်ာက္ဆံုးဆဲျဖစ္ကာ အဆိုပါ ေဒသမ်ားမွ အေဆာက္ အအံုမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပ်က္စီးဆံုးရႈံးခဲ့သည္။

ယခုအခါ နာဂစ္ေၾကာင့္ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္သူမ်ားမွာ မုန္တိုင္းလာမည္ဟု သတင္းၾကား ကတည္းက ေၾကာက္လန္႔ ေနခဲ့ၿပီး ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔ကစ၍ မိုးသည္း၊ ေလထန္သည္ႏွင့္ပင္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္ငိုသူက ငို၊ ပလတ္စတစ္ဂါလန္ပုံးဆြဲသူက ဆြဲ၊ ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေလွေပၚတက္သူက တက္ႏွင့္ ေသြးပ်က္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ဧရာ၀တီတိုင္း၊ လပြတၱာခ႐ိုင္၊ ျပင္စလူၿမိဳ႕နယ္ခြဲ၊ ေခ်ာင္းႀကီးေက်းရြာေန အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီး တဦးကလည္း မိုးႀကိဳကာလျဖစ္သည့္ မုန္တိုင္းကာလအတြင္း မုန္တိုင္းအနည္းဆံုး ၆ ခုခန္႔ ၀င္ေရာက္ ႏိုင္သည္ ဆိုသည့္ သတင္းေၾကာင့္ မုန္တိုင္းကို ေၾကာက္ကာ ေခ်ာင္းႀကီးရြာတြင္ မေနရဲေတာ့ဘဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ မိတ္ေဆြ တဦးေနအိမ္တြင္ ေခတၱခဏလာေရာက္ ခိုေအာင္းေနေၾကာင္း သိရသည္။

သူ႔လိုပင္ မုန္တိုင္းေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ျပင္စလူတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားႏွင့္ ပင္လယ္၀ႏွင့္ နီးေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားမွာ ကေလးမ်ား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားကို ၎တို႔ႏွင့္ နီးစပ္ရာ လပြတၱာ၊ ေျမာင္းျမ၊ က်ိဳက္လတ္စသည့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားရွိရာ ၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ပို႔ထားၾကသည္။

ရြာတြင္ ေနခ့ဲသူတခ်ိဳ႕ကလည္း ပလတ္စတစ္ ဂါလန္ပုံးလြတ္မ်ားကို လိုက္လံ စုေဆာင္းထားၾကၿပီး ရာသီဥတုကို အရင္ကထက္ ပိုမို သတိထား ေစာင့္ၾကည့္လာၾကသည္ဟု အဆိုပါ အမ်ိဳးသမီးက ေျပာဆိုသည္။

“က်မတို႔ ေရဒီယိုလည္း နားေထာင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ မိုးရြာတာ ေလတိုက္တာကအစ ဘယ္လိုေနလဲ၊ မုန္တိုင္း လာႏိုင္သလား ဆိုတာ ဂရုတစ္ုိုက္ၾကည့္တယ္၊ ခုခ်ိန္မွာ မုန္တိုင္းဆိုတဲ့အသံ ဘယ္သူမွ မၾကားခ်င္ဘူး၊ မုန္းတယ္၊
ေၾကာက္တယ္၊ က်မ အကိုေတြ ေမာင္ေတြ ေသခဲ့တာလည္း မေမ့ဘူး၊ လူေတြအမ်ားႀကီး ေသခဲ့တာကိုလည္း ေမ့မရပါဘူး” ဟု သူက စကားေျပာေနရင္း ငုိသည္။

မုန္တိုင္းဆိုသည့္ အသံၾကားလွ်င္ ဦးတည္ရာမဲ့ ေျပးၾက၊ လႊားၾကႏွင့္ သူတုိ႔၏ အျဖစ္မွာ ျမင္ရသူမ်ားအဖို႔
စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း ဧရာ၀တီတိုင္း၊ လပြတၱာေဒသအတြင္း နာဂစ္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိေသာ
ကိုေက်ာ္ကိုကိုက ေျပာျပသည္။

“မုန္တိုင္းဆိုရင္ သူတို႔က ေျပးဖို႔ ျပင္ေတာ့တာပဲ၊ အဲလိုျဖစ္တာလည္း အျပစ္မေျပာနဲ႔ သူတို႔အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးရြားခဲ့တာ။ အဲဒါေတြထဲကေန သူတို႔ နဂိုအတိုင္းျပန္ျဖစ္ဖို႔ ဆိုတာ သိပ္မလြယ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဆီမွာ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြလို စိတ္ဒဏ္ရာ ကုေပးတာမ်ိဳးေတြလည္း မရွိေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့” ဟု သူက ဆိုသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ မိသားစု၀င္မ်ား ဆံုးရႈံးခဲ့သူမ်ား၏ စိတ္ဒဏ္ရာကို လိုက္လံ ကုသေပးေသာ အဖြဲ႕အစည္းတခ်ိဳ႕ရွိသည္ဟု သိရေသာ္လည္း လူနာဦးေရႏွင့္ နႈိင္းယွဥ္ပါက အလြန္ နည္းပါးလွသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။

ဧရာ၀တီတိုင္းအတြင္းရွိ တခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားသို႔ စိတ္ဒဏ္ရာ လိုက္လံကုသေပးခဲ့ေသာ ၿငိမ္း ေဖာင္ေဒးရွင္းမွ ေစတနာ့၀န္ထမ္း လူငယ္္တဦးက ၎တို႔အဖြဲ႕အေနႏွင့္ နာဂစ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေက်းရြာမ်ားအထိ ကြင္းဆင္း ကုသေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ရြာတရြာတြင္ ႏွစ္ပတ္မွ် ေနထိုင္၍ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ စကားေျပာ ကုသျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

“က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႕က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေစတနာ့၀န္ထမ္းေတြ ဆိုေတာ့ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ကာလကလည္း အတိုင္းအတာ ရွိတာေပါ့ေနာ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုက္ကုေပးဖို႔ က်ေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔မွာ တျခား အခက္အခဲ ေတြ ရွိေတာ့ လုပ္ႏုိင္သမွ် အေကာင္းဆံုး လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အေနအထားပဲ ရွိပါတယ္” ဟု သူက ဆိုသည္။

၎တို႔အဖြဲ႕အေနႏွင့္ ေနရာေဒသတခုတြင္ အခ်ိန္ ၂ ပတ္ၾကာ ေနထိုင္ၿပီး ကုသေပးခဲ့ေသာ္လည္း ထို ၂ ပတ္ ဆိုသည့္အတိုင္းအတာမွာ ကုသမႈအေနႏွင့္ မေျပာပေလာက္ေၾကာင္း၊ ကုသမႈေပးသည့္ အဖြဲ႕အစည္းမွာလည္း နာဂစ္ေၾကာင့္ ထိခိုက္ခဲ့သူ လူဦးေရႏွင့္စာပါက အလြန္ နည္းပါးသည္ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း၊ ကုသမႈ မ်ားကိုလည္း အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုထိသာ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရၿပီး ယခုကဲ့သို႔ မုန္တိုင္း ကာလမ်ားတြင္ ပိုမို ကုသမႈ ေပးရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း သူက ေျပာဆိုသည္။

မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ေဒသမ်ားသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း ေဆးခန္းအေနႏွင့္ လိုက္လံ ေဆးကုသေပးလွ်က္ရွိေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ဆရာ၀န္တဦးကလည္း ၎ သြားေရာက္ကုသခဲ့ေသာ ေဒသမ်ားမွ လူနာအမ်ားစုသည္ မုန္တိုင္းၿပီးစဥ္က လွဴဒါန္း ထားၾကသည့္ တာေပၚလင္မိုးေအာက္၌ မလံုမၿခံဳေနထိုင္ေနရဆဲ ျဖစ္သည့္အျပင္ အ၀တ္အထည္၊ အစား အေသာက္ စသျဖင့္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေနဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ပူရသည့္ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

“စိတ္နဲ႔ ႐ုပ္ဆိုတာ တြဲေနတာပါ။ စိတ္က်န္းမာမွ လူက်န္းမာႏိုင္သလို လူက်န္းမာမွလည္း စိတ္က်န္းမာလာေအာင္ ကုသႏိုင္မယ္၊ သူတို႔ေတြမွာ က်ေနာ္ ျမင္ရသေလာက္ လိုအပ္ေနတာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ေနထိုင္စရာ အမိုး အကာ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ၊ စားစရာ အစားအစာ၊ အ၀တ္အထည္ အားလံုး လိုအပ္ေနေသးတယ္၊ အဲဒါေတြကို ျပည့္စံု ေအာင္ မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သေရြ႕ သူတုိ႔ေတြ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး” ဟု အဆိုပါ ဆရာဝန္က သံုးသပ္ေ၀ဖန္သည္။

(From Irrawaddy) Wednesday, 29 April 2009 19:37 ( ၾကည္ေဝ)

တေရြ႔ေရြ႔သာ သြားလာ လႈပ္ရွား ႏိုင္ေသာ အသက္ ၆ဝ ေက်ာ္ ခပ္ပိန္ပိန္ အဘိုးအိုသည္ ေတာင္ေဝွး တေခ်ာင္းကို ေထာက္ရင္း ကြမ္းၿခံကုန္း ၿမိဳႈ႕နယ္အတြင္း မိတ္ေဆြမ်ားထံ သြားေရာက္၍ ေငြေၾကး အကူ အညီ ေတာင္းခံေနသည္။
၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ တိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ နာဂစ္ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားသည့္ သားႏွစ္ေယာက္ အတြက္ တႏွစ္ျပည့္ ဆြမ္းသြတ္ အမွ်ေပးႏုိင္ရန္ အကူအညီ ေတာင္းေနရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အဘိုးညိဳက ေျပာျပသည္။

“သားတေယာက္က အသက္ ၃ဝ ေလာက္ရွိၿပီ၊ ေနာက္ သားတေယာက္ကေတာ့ အသက္ ၁၄ ႏွစ္ပဲ ရွိေသး တယ္၊ နာဂစ္ထဲ ပါသြားတာ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းေတာင္ မေကၽြးႏိုင္ခဲ့လုိ႔၊ ခု တႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ သူတုိ႔ အတြက္ ဆြမ္းသြတ္ အမွ်ေဝေပးခ်င္လုိ႔” ဟု ေမးရိုးမ်ား တုန္ခါမႈကို ထိန္းရင္း တလံုးခ်င္း ျဖည္းျဖည္း ေျပာျပခဲ့သည္။

ငါးဖမ္း ဆင္းခဲ့ေသာ သားႏွစ္ေယာက္မွာ စက္ေလွႏွင့္အတူ ေပ်ာက္ဆံုး စာရင္း ဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကေသာ သူႏွင့္အတူ သမီးႏွင့္ ဇနီးသည္သာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

နာဂစ္ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရေသာ သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္း မေကၽြးႏိုင္ခဲ့သည္ကို စဥ္းစားမိတိုင္း ရင္နာခဲ့ရေၾကာင္း၊ သားအငယ္ေလးမွာ ညဘက္တြင္ အေမျဖစ္သူ ေဘးမွာပင္ ေခါင္းထိုးၿပီး ဝင္အိပ္ ေနသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္မွာ ယေန႔ထိပင္ ျဖစ္သည္၊ မကၽြတ္ မလြတ္ဘဝမ်ဳိးမွ ကူးေျပာင္းေစရန္္ ခုလို ဆြမ္း သြတ္ႏိုင္ဖုိ႔ အားထုတ္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အဘိုး၏ ဇနီးသည္က ေျပာျပသည္။

“တသက္နဲ႔ တကိုယ္ တခါမွလည္း ေတာင္းမစားခ့ဲပါဘူး၊ မရွိရင္လည္း အငတ္ပဲ ခံခဲ့တာပါ၊ သူတုိ႔ ဘဝကူး ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမွ ျဖစ္မယ္ ဆိုၿပီး က်ဳပ္တုိ႔ လင္မယား အရဲစြန္႔ၿပီး ေတာင္းၾကတာပါ။ သမီးေတာင္ မသိပါဘူး၊ သိရင္လည္း တားမွာ ဆိုေတာ့ မသိေအာင္ဘဲ ထားတယ္” ဟု အဘိုးအို၏ ဇနီးျဖစ္သူ အသက္ ၅ဝ ဝန္းက်င္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက ပါးျပင္ေပၚသုိ႔ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို အက်ႌ လက္ေမာင္းႏွင့္ တုိ႔ၿပီး ေျပာသည္။

သား ႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ အတူ စက္ေလွႏွင့္ ပိုက္မ်ား ဆံုရႈံးခဲ့ရသလို၊ ေနအိမ္လည္း ၿပိဳလဲခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူတို႔ မိသားစုမွာ အေျခအေန ပ်က္ကာ ယခုအခါ ရန္ကုန္တို္င္း၊ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမဳိ႕ အတြင္း တဲအိမ္ႏွင့္သာ ျဖစ္သလို ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။

သမီးျဖစ္သူက ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေပၚမွ ထီဆိုင္တခုတြင္ အေရာင္းစာေရး ဝင္လုပ္ေနသည္။ သမီး၏ ဝင္ေငြမွာ နည္းပါးလွေသာေၾကာင့္ သူတုိ႔ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အတြက္ပင္ အခက္အခဲ ျဖစ္လွေၾကာင္း အဘိုးညိဳ၏ ဇနီးသည္က ေျပာျပသည္။

“ဒီတဲေလး ေဆာက္တုန္းကလည္း ေငြေခ်းၿပီး ေဆာက္ရေတာ့ အေၾကြးေတြလည္း ရွိတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ အရင္တုန္းက ခင္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ဆီကေန လိုက္ၿပီး အကူအညီ ေတာင္းၾကည့္တာပါ” ဟု သူက ေျပာဆိုသည္။

ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔၏ ထုံးစံအရ ေသဆုံးသူအတြက္ က်န္ရစ္သူ မိသားစုက ရဟန္းသံဃာမ်ားအား ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းကပ္ၿပီး အမွ်အတန္း ေပးေဝၾကသည္။ ေသဆုံးၿပီး ၇ ရက္အတြင္း ဆြမ္းသြတ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ နာဂစ္ ဒုကၡသည္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ေသဆုံးသြားေသာ ၎တုိ႔၏ မိသားစုဝင္မ်ားအတြက္ ဆြမ္းသြတ္ႏုိင္ျခင္း မရိွေသးေပ။

ရန္ကုန္တုိင္း ကြမ္းၿခံကုန္းၿမဳိ႕နယ္၊ သရက္သံုးပင္ ေက်းရြာမွ ေဒၚျမျမကလည္း ေသဆံုးသူမ်ား အတြက္ ဆြမ္းသြတ္လိုေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ဝင္ေငြ တျပားမွ မရွိသည့္အတြက္ မည္သို႔လုပ္ရမည္ကို မသိေသးေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

ေဒၚျမျမ ေနထိုင္ေသာ သရက္သံုးပင္ ေက်းရြာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းသီ ေနထုိင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ေသာရြာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေထာက္အပ့ံ အျပည့္အစုံ ရသည္ဟု သိရွိရသည္။

အသစ္ ေဆာက္ထားေသာ အိမ္ အလံုး ၂ဝ ေက်ာ္၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ စာၾကည့္တိုက္၊ အမ်ားပိုင္ တီဗီ၊ ေရဘံုဘိုင္ ၂ ခု၊ ေရသန္႔စက္ႀကီး ၁ လံုး၊ စက္ေလွ ၄ စင္း၊ လယ္ထြန္စက္ ၅ စီး ရရွိထားသည္ဟု သိရသည္။ ျမန္မာ့ ရုပ္ျမင္ သံၾကား ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕က မၾကာခဏ လာေရာက္သည္ဟု ဆုိသည္။ ရြာဆိုင္းဘုတ္ကုိ ျဖဳတ္ျခင္း၊ တပ္ျခင္း လြယ္ကူေစရန္ စီစဥ္ထားေၾကာင္း၊ ရုပ္သံအဖြဲ႔မ်ား လာသည့္အခါ အဆိုပါ ဆိုင္းဘုတ္ ငုတ္တိုင္ အတြင္း နာဂစ္ ထိခဲ့ေသာ ရြာအမည္ ေရးထားသည့္ ဆုိင္းဘုတ္မ်ားကို တခုၿပီး တခုထည့္ကာ ရိုက္ကူးခဲ့ေၾကာင္း သူက ေျပာဆိုသည္။

“ရုပ္ျမင္သံၾကား အဖြဲ႔ေတြက အိမ္ေတြ ကို ေရွ႕ကရိုက္၊ ေနာက္ကရိုက္နဲ႔ ၿပီးေတာ့ စစ္တပ္လည္း ရွိေတာ့ စစ္တပ္က လူေတြ လယ္ထြန္တာလည္း ရိုက္တယ္၊ ရြာက လူေတြ တီဗီ ထိုင္ၾကည့္တာေတြ၊ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာဖတ္ၾကတာေတြလည္း ရိုက္တယ္”ဟု သူမက ဆိုသည္။ ရြာသူ ရြာသားမ်ားလည္း ရုပ္သံ ရုိက္ကူးေရးတြင္ ပါဝင္ႏုိင္ရန္ အဝတ္အစားသစ္မ်ား ရၾကသည္ဟု ဆုိသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းအတြင္း ရြာရွိလူဦးေရ၏ ထက္ဝက္ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့ရေသာရြာ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ အာဏာပုိင္တုိ႔က က်န္ရစ္သူမ်ားအား လယ္လုပ္ငန္း ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ ေစ၍ မုန္တိုင္းၿပီးခ်ိန္မွ ယေန႔တိုင္ စစ္တပ္ခ်ထားၿပီး လံုၿခံဳေရး တင္းက်ပ္ထားေသာ ရြာျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

“ကိုယ့္အိမ္သားေတြအတြက္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္၊ ပိုက္ဆံလည္း တျပားမွ မရွိဘူး၊ ခုထိ သူတုိ႔ ေပးတဲ့ ဆန္နဲ႔ စားေနရေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေသးဘူး၊ ရြာအေနနဲ႔ ေပါင္းၿပီး လုပ္ေပးမယ္လုိ႔ေတာ့ ၾကားတယ္၊ အဲလို ေပါင္းလုပ္တာထက္ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ ကို္ယ္လုပ္၊ သူ႔မိသားစု အတြက္ သူလုပ္ အဲဒါမ်ဳိးပဲ လုပ္ခ်င္တယ္” ဟု ေဒၚျမျမက ေျပာသည္။

ယခင္က ခင္ပြန္းသည္ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ေနခဲ့ရသူ ျဖစ္ၿပီး၊ ယခုက့ဲသုိ႔ မိသားစုဝင္မ်ားမရိွ၊ အလုပ္အကိုင္မရိွ၊ ဝင္ေငြလည္း မရွိေသာ ဘဝတြင္ မည္ကဲ့သုုိ႔ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ရမည္ ဆိုသည္ကိုပင္ မေတြးဆ ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆံုး ဝင္ေငြ တျပားမွ မရွိေသာ္လည္း ဆြမ္းသြတ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

ခြဲတမ္းရထားေသာ ေစာင္ ၂ ထည္၊ ျခင္ေထာင္၊ မိုးေရခံသည့္ ကန္၊ ဒန္အိုးတစံု အပါအဝင္ ေထာက္ပ့ံ ပစၥည္းမ်ားအား ကြမ္းၿခံကုန္း ေစ်းသုိ႔ သြားေရာက္ ေရာင္းခ်မည္ဟု ဆုိသည္။

“ကိုယ့္မိသားစုထဲက လုပ္ေတာ့ အမွ်ေဝတဲ့အခါ နာမည္တပ္ၿပီး ေဝလုိ႔ရတယ္” ဟု ေဒၚျမျမက ဆိုသည္။

အျခား ဒုကၡသည္မ်ားလည္း ဆြမ္းသြတ္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုႏွင့္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္ကို ကရုဏာသက္ဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ရသည္။


ဧရာဝတီတိုင္း၊ ေဒးဒရဲၿမဳိ႕နယ္မွ ေရလုပ္သားမ်ား ျဖစ္ေသာ ကိုေက်ာ္ခင္ႏွင့္ မၿပံဳးၿပံဳးရီ တုိ႔ကလည္း နာဂစ္အတြင္း ေသဆံုးသြားေသာ မိခင္အိုႏွင့္ သမီးေလးအတြက္ တႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္တြင္ ဆြမ္းသြတ္ အမွ်ေဝရန္ စုေဆာင္းခဲ့ ေသာ္လည္း စားစရိတ္ထဲ အခ်ဳိ႕တဝက္ ပါသြားသျဖင့္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေနသည္။

“က်မတုိ႔ ေန႔တိုင္း စုခဲ့တာပဲ။ ဒီမတိုင္ခင္ အငယ္ဆံုးကေလး ဖ်ားတာနဲ႔ ေဆးဖိုးထဲ ပါကုန္တာေရာ၊ ဒီရက္ထဲမွာ မုန္တို္င္းလာမယ္လုိ႔သတင္းေတြ ၾကားေတာ့ ေရထဲ မဆင္းရတာနဲ႔ စားစရိတ္ထဲ ပါကုန္တာေရာ ဆိုေတာ့ ေငြက ပဲ႔ပါကုန္ေရာ” ဟု မၿပံဳးၿပံဳးရီက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ေျပာသည္။

သူတုိ႔သည္ မုန္တိုင္းအတြင္း ေလွႏွင့္ ပိုက္မ်ား ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ အလွဴရွင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အေထာက္အပ့ံ ပစၥည္းမ်ား ေပးရာတြင္ ေလွသာ ရၿပီး ငါးဖမ္းပိုက္ မရေသာ မိသားစု ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါးဖမ္းပုိက္ ရရိွထားေသာ မိသားစုႏွင့္ အတူ ေပါင္းၿပီး ငါးဖမ္းေနရသည္။ ရရိွသည့္ ဝင္ေငြကို မိသားစု ႏွစ္ခု ေဝမွ်စားရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝမ္းေရး အတြက္ပင္ အဆင္မေျပလွဟု သိရသည္။

မုန္တိုင္းထိခဲ့ေသာ ရန္ကုန္တုိင္း၊ ဧရာဝတီတိုင္းတုိ႔မွ ေရလုပ္သား အမ်ားစုမွာ အေထာက္အပံ့ ပစၥည္း ျပည့္စံုစြာ မရရိွၾကဟု သိရသည္။

လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္၊ ပိေတာက္ကုန္း ေက်းရြာသား ကိုေဇာ္ေဇာ္ကလည္း နာဂစ္ေၾကာင့္ မိသားစုဝင္ ၅ဦး ေသဆံုးခဲ့ရေသာ အျဖစ္ဆိုးႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသူျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ရိွ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တခုတြင္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ရာ၊ တႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္တြင္မူ ေသဆံုးသူမ်ားအတြက္ ဆြမ္းသြတ္ အမွ်ေဝရန္ ရြာျပန္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

“တႏွစ္ျပည့္ ဆြမ္းေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္၊ ရြာမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ညီကေျပာတာ အေဖက မကၽြတ္ဘူးထင္တယ္ တဲ့ အေဖတုိ႔အတြက္ သူ အလွဴလုပ္ခ်င္တယ္လုိ႔ အၿမဲေျပာတယ္၊ ၃ လျပည့္တုန္းကလည္း မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ၆ လ ျပည့္လည္း မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ေတာ့ တႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ႔ မွန္းထားတယ္” ဟု သူကဆိုသည္။
လစဥ္ အသံုးစရိတ္ေခၽြတာၿပီး စုေဆာင္းခ့ဲသည္ဟု ေျပာသည္။

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ႏွမတေယာက္ ဆံုးရႈံးခဲ့ရသည့္ လယ္သမားတဦးကလည္း လယ္ကြင္းအတြင္း ဆားငန္ရည္ ဝင္ေရာက္မႈေၾကာင့္ စပါးစိုက္ခ်ိန္ ေနာက္က်သည့္ၾကားမွ တႏွစ္ျပည့္ ဆြမ္းသြတ္ အလွဴအတြက္ အားခဲထားေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

“ရတဲ့ မ်ဳိးေတြက မေကာင္းတဲ့အျပင္ ထြန္စက္ကလည္း မရလုိ႔ အငွားစိုက္ရေတာ့ စပါးထြက္နႈန္းက အရမ္းက် တယ္၊ အရင္ႏွစ္ကထက္ ၂၅ ရာႏႈန္းပဲ ရတယ္၊ ဒါ့အျပင္ ေစ်းေတြလည္းက်ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ အေၾကြးေတြခ်ည္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ညီမေလးအတြက္ တႏွစ္ျပည့္ ဆြမ္းေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ ကပ္ရမွာေပါ့” ဟု သူက ေျပာဆိုသည္။

နာဂစ္ေၾကာင့္ သူတုိ႔၏ မိသားစု၊ လူေနမႈဘဝမ်ား ပ်က္စီးကုန္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔ အားလံုး၏ အျပင္းျပဆံုးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ေသဆံုးသြားသူမ်ားအတြက္ ဆြမ္းသြတ္ အမွ်ေဝႏိုင္ေရးသာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရိွရေလသည္။ ။

NEJ / မတ္လ(၂၇) ရက္၊ ၂၀၀၉
line


ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္းသည္ အမ်ားျပည္သူထံမွ ေကာက္ခံထားသည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးအဖဲြ႔ပိုင္ ေငြမ်ားျဖင့္ ႀကံ့ဖြံ႔အတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးမႈမ်ား လုပ္ေနေၾကာင္း အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေနထိုင္သူ ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။

ၿမိဳ႕ခံတဦးက “ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕နယ္ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္း လာတယ္။ သူလာတာက ႀကံ့ဖံြ႔အေနနဲ႔ လာတာ။ သူနဲ႔အတူ သူတို႔နဲ႔ စီးပြားေရး ေပါင္းလုပ္ေနသူ လုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္းပါတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္က ရပ္မိရပ္ဖေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ သူက ဘာလိုသလဲ၊ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေမးတယ္။ ရပ္မိရပ္ဖေတြက စာသင္ေက်ာင္းေတြ လုပ္ေပးပါ၊ လမ္းေတြ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးပါဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်မွတ္ထားတဲ့ လမ္းစဥ္မူဝါဒ
ဆက္ဖက္ရန္.....>>>>>.....

ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ (UNHCR) ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံးခြဲအျပင္ အဆုိပါ႐ုံးအတြက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ကုိင္ေနသည့္ အန္ဂ်ီအုိ႐ုံး (၃) ခုအား ကုလစာရင္းစစ္အဖြဲ႕က စစ္ေဆးရာ ပုိလွ်ံ၀န္ထမ္းခန္႔ထားမႈ၊ စာခ်ဳပ္မရွိဘဲ ေငြထုတ္ေပးမႈ၊ ေလာင္စာဆီလက္က်န္ကြာဟမႈ စသည္တုိ႔ ေတြ႕ရေၾကာင္း ကုလစာရင္းစစ္အဖြဲ႕ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေခတ္ၿပိဳင္မွ ဖတ္႐ႈခြင့္ရသည့္ အဆုိပါအစီရင္ခံစာကုိ ၂၀၀၅ ခု ၾသဂုတ္ (၂၆) ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး စာရင္းစစ္ နီကုိေလး ဂရီဂုိရိဗ္ႏွင့္ ဂါမာဂ်ီနာတုိ႔က ျပဳစုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ UNHCR ႐ုံးကုိ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေမလက စာရင္းစစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၃-၂၀၀၄ ခုႏွစ္ၾကား ေဒၚလာ (၄) သန္းေက်ာ္သုံးစြဲခဲ့သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စစ္ေဆးခဲ့သည္။

UNHCR ႐ုံးႏွင့္ ဆက္သြယ္လုပ္ကုိင္ေနသည့္ Bridge Asia-Japan (BAJ) အန္ဂ်ီအုိ႐ုံးတြင္ ၀န္ထမ္းမ်ားပုိလွ်ံစြာ ခန္႔ထားသည္။ BAJ ႐ုံးသည္ တႏွစ္ကုိ ေဒၚလာသန္း၀က္မွ်သာ သုံးစြဲသည့္႐ုံးျဖစ္ေသာ္လည္း Program မန္ေနဂ်ာ တဦး၊ လက္ေထာက္တဦး၊ ဘ႑ာေရးအရာရွိအျပင္ စာရင္းစစ္ႏွစ္ဦး ခန္႔ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရေၾကာင္း ကုလစာရင္း စစ္အဖြဲ႕ အစီရင္ခံစာမွာ ေထာက္ျပထားသည္။ ထုိ႔ျပင္ BAJ အန္ဂ်ီအုိသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးသည့္ UNHCR ႐ုံးပုိင္ ပစၥည္းမ်ား စာရင္းမွာလည္း ေမာင္းေတာရွိ BAJ ႐ုံးစာရင္းႏွင့္ကြာေနေၾကာင္း စာရင္းစစ္မ်ားက ေဖာ္ျပထားသည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားမွတ္ပုံတင္ဌာနက သုံးစြဲေနသည္ဆုိသည့္ ရန္ကုန္ UNHCR ႐ုံးပုိင္ဆုိင္သည့္ တလုံး ေဒၚလာ (၃,၀၀၀) နီးပါးတန္သည့္ ကြန္ပ်ဴတာ (၁၀) လုံးဆုိသည္ကုိလည္း ရွာမေတြ႔ ခဲ့ေၾကာင္း အစီရင္ခံစာတြင္ ေရးထားသည္။

၎ျပင္ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေမာင္းေတာအေျခစုိက္ ျမန္မာၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔႐ုံးအတြက္ ေပးထားသည့္ UNHCR ကားကုိလည္း ရန္ကုန္ ျမန္မာၾကက္ေျခနီ႐ုံးက အလုပ္အမႈေဆာင္လူႀကီးက သုံးေနေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ UNHCR ႐ုံးအတြက္ လုိအပ္သည့္ ၀န္ထမ္းမ်ား (အဓိက လုံၿခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ား) ကုိ ရန္ကုန္မွ A&A Natural Resources Development ကုမၸဏီက ရွာေဖြေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ အဆုိပါ ကုမၸဏီႏွင့္ ရန္ကုန္ UNHCR ႐ုံးတုို႔ စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ့ၿပီး ထုိကုမၸဏီကုိ UNHCR မွ ေဒၚလာ (၁၀၅,၀၀၀) ေပးထားၿပီးသည့္တုိင္ UNHCR ႏွင့္ A&A Natural Resources Development ကုမၸဏီတုိ႔ၾကား စာခ်ဳပ္စာတမ္း လက္မွတ္ေရးထုိးထားျခင္း မရွိသည္ကုိလည္း ကုလစာရင္းစစ္မ်ားက အျပစ္တင္ထားသည္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ UNHCR ႐ုံးပုိင္ ေဒၚလာ (၁၀,၇၃၆) တန္ဖုိးရွိ္ပစၥည္းမ်ားအား ျမန္မာလူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္႐ုံးသို႔ ငွားရမ္းသည့္အေနျဖင့္ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ (၂၁) လစာ ေဒၚလာ (၄,၂၀၀) သာ UNHCR က လက္ခံရခဲ့ၿပီး က်န္ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ ကုလစာရင္းစစ္မ်ားက စစ္ေဆးႏုိင္ျခင္းမရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာလူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္႐ုံးကုိ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအရ ပိတ္လုိက္ရ၍ ႐ုံးပစၥည္းမ်ားကုိ အျခားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ထားရေၾကာင္းသာ မိမိတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္ဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

၂၀၀၄ ခု ရန္ကုန္ UNHCR ႐ုံးကုိ္ စာရင္းစစ္သည့္အခ်ိန္ အဆုိပါ႐ုံး၏တာ၀န္မွာ ဘဂၤဘားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမွ ဒုကၡသည္မ်ား မိမိသေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံျပန္သည့္လုပ္ငန္း ၿပီးျပတ္ေစေရးႏွင့္ ျပန္လာသူမ်ားအား ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ေနရာခ်ထားေရး၊ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ဒုကၡသည္မ်ားကုိလည္း မိမိသေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပန္ေရးကိစၥႏွင့္ အဆုိပါဒုကၡသည္မ်ားအား ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆြဲေရးအျပင္ လူအေရႊ႕အေျပာင္း ကိစၥ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အရာရွိမ်ားအတြက္ ဒုကၡသည္ဆုိင္ရာဥပေဒႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးဥပေဒမ်ား နားလည္ရန္ ေဆာင္ရြက္ေရးတုိ႔ျဖစ္သည္။

မင္းႏိုင္သူ / မတ္လ(၂၇) ရက္၊ ၂၀၀၉
line


အမွတ္ (၃) သံမဏိစက္႐ုံ ကုန္ၾကမ္းသယ္ ရထားလမ္းေဖာက္လုပ္ရန္အတြက္ ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းေပးခဲ့ၾကရေသာ အင္းစိန္ေဖာ့ကန္ရပ္ကြက္မွ မိသားစုအခ်ဳိ႕အိမ္မရရွိေသးမႈကို အထက္အာဏာပုိင္မ်ားထံ တုိင္ၾကားထားေသာ္လည္း ေျဖရွင္းေပးျခင္းမျပဳသည့္အျပင္ အင္းစိန္မယကအဖြဲ႔၀င္တခ်ဳိ႕က အိမ္ပြဲစားလုပ္ေနၾကေၾကာင္း ေရႊ႕ေျပာင္း ရပ္ကြက္သားတဦးက ေျပာသည္။

“အခုေနရာကေတာ့ ေရႊျပည္သာပုိင္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အင္းစိန္မယကက ဒီဘက္ကို စာရြက္စာတမ္းေတြနဲ႔ လႊဲေျပာင္းေပးတာမရွိေသးေတာ့ အခုကိစၥေတြကို အင္းစိန္မယကေတြက လာရွင္းေပးတယ္။ ရွင္းေပးတာကလည္း အိမ္နံပါတ္ထပ္တဲ့ မိသားစုႏွစ္စုကုိေခၚၿပီး (၁၅) သိန္းတန္ ေျမနဲ႔အိမ္ကုိ (၁၂) သိန္းနဲ႔ေရာင္းခုိင္းၿပီး တဦး (၆)သိန္းစီ ခြဲေပးတာတဲ့။ ၀ယ္လက္ပါ သူတို႔က ေခၚလာၿပီးသား။ ဟုိဘက္မွာတုန္းက ေလးတုိင္စင္သမားေတြကေတာ့ လက္ခံ ႏုိင္တာေပါ့။ အိမ္ပုိင္ေနခဲ့ရတဲ့သူေတြက ဘယ္လက္ခံႏုိင္မလဲဗ်ာ။ အခုထိလမ္းေပၚမွာ ေနေနၾကရတယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။

ေရႊ႕ေျပာင္းခံအိမ္ေျခ (၄၀၀) ေက်ာ္မွ အိမ္ေထာင္စုအခ်ဳိ႕ ရယကအဖြဲ႔၀င္မ်ား၏ မသမာမႈမ်ားေၾကာင့္ အိမ္မရရွိခဲ့ၾက ၍ အထက္တုိင္ၾကားရာ မယက က ယခုကဲ့သုိ႔ ေျဖရွင္းေပးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

“ရယကအဖြဲ႔၀င္ေတြက သူတို႔ပဲ အိမ္ေနရာေတြ ပုိယူထားၾကတာေလ။ တခ်ဳိ႕ဆုိ ေရြ႕ေျပာင္းေနရာမွာ အိမ္မရွိဘဲ ဒီဘက္မွာလာၿပီး ေနရာယူထားၾကတယ္။ ရပ္ကြက္က တုိင္တယ္၊ ေတာတယ္ ၾကားေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔ ေန႔လယ္က ရာအိမ္မႉး ဗလ၊ ၀င္းႏုိင္နဲ႔ မီးသတ္က တင္လွတုိ႔က သူတို႔အပုိယူထားတဲ့ ေျမကြက္ေတြလာေရာင္းတာ ရပ္ကြက္သားေတြက ေတြ႔ေတာ့ ခဲနဲ႔၀ုိုင္းထုၾကတာ။ သူတုိ႔လည္း ထြက္ေျပးၾကရတယ္” ဟု ေရႊ႕ေျပာင္းသူတဦးက ေျပာသည္။

ရယကအဖြဲ႔၀င္မ်ား ခဲႏွင့္ထုခံရေသာ္လည္း ရဲစခန္းသုိ႔တုိင္ၾကားျခင္း မရွိေၾကာင္း၊ ထုိကဲ့သို႔မျပဳခဲ့သည္မွာ ၎တုိ႔လုပ္ထားေသာ မသမာမႈမ်ား ေပၚေပါက္မည္စုိး၍ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ရပ္ကြက္သားအခ်ဳိ႕က သုံးသပ္ၾကသည္။

အဆုိပါကိစၥမ်ားအတြက္္ မတ္လ (၈) ရက္တြင္ ေရႊျပည္သာၿမဳိ႕နယ္မွ မယကအဖြဲ႔၀င္မ်ားႏွင့္ စရဖမ်ားက ရပ္ကြက္သားအခ်ဳိ႕အား လာေရာက္စုံစမ္းေမးျမန္းမႈမ်ားျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းတြင္ အေရးယူျခင္း၊ ရွင္းေပးျခင္း မရွိဘဲ အင္းစိန္မယကမွသာ လာေရာက္အိမ္ပြဲစားလုပ္ေနသည္ဟု ရပ္ကြက္သားမ်ားက ဆုိသည္။

NEJ / မတ္လ(၂၇) ရက္၊ ၂၀၀၉
line


မတ္လ (၂၆) ရက္ ညေန (၄) နာရီခန္႔အခ်ိန္က ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ ့နယ္ (၆) ေကြ႔ရွိ ေတာ္၀င္နန္း တည္းခိုခန္းတြင္ ဗုံးတလုံးေပါက္ကြဲရာ လူတဦး ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးကာ ေနာက္တဦးမွာ လက္ဖ်ံတြင္ ဒဏ္ရာရရွိသြားေၾကာင္း ရန္ကုန္ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

ရန္ကုန္ေအအက္ဖ္ပီသတင္းကမူ (၁) ဦးေသၿပီး (၂) ဦးဒဏ္ရာရသည္ဟု ေရးထားသည္။ ယင္းသို ့ျဖစ္ပြားရျခင္းမွာ ဗံုးကို ေဖာက္ခြဲရန္ႀကံစည္ေနစဥ္ ေပါက္ကြဲျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံအာဏာပိုင္တဦးက ေျပာသည္။

ေနျပည္ေတာ္တြင္ စစ္အစိုးရအေခၚ တပ္မေတာ္ေန႔မက်င္းပမီ တရက္အလုိ ရန္ကုန္၌ ယခုကဲ့သို႔ ဗုံးေပါက္ကြဲျခင္း ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္း၏ လက္ခ်က္ျဖစ္သည္ကုိ စစ္အစိုးရဘက္က မေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ေသးေပ။

ဗုံးေပါက္ကြဲမႈသည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ၾသဇာရွိ ႏုိင္ငံေရးသမား လီခ်န္ခၽြန္း ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္သည့္အခ်ိန္ႏွင့္ တုိက္ဆုိင္ေနသည့္အတြက္ စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ အေတာ္မ်က္ႏွာပူစရာျဖစ္မည္ဟု ရန္ကုန္ႏုိင္ငံေရးသမားတဦးက သုံးသပ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ (UNHCR) ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံးခြဲအျပင္ အဆုိပါ႐ုံးအတြက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ကုိင္ေနသည့္ အန္ဂ်ီအုိ႐ုံး (၃) ခုအား ကုလစာရင္းစစ္အဖြဲ႕က စစ္ေဆးရာ ပုိလွ်ံ၀န္ထမ္းခန္႔ထားမႈ၊ စာခ်ဳပ္မရွိဘဲ ေငြထုတ္ေပးမႈ၊ ေလာင္စာဆီလက္က်န္ကြာဟမႈ စသည္တုိ႔ ေတြ႕ရေၾကာင္း ကုလစာရင္းစစ္အဖြဲ႕ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေခတ္ၿပိဳင္မွ ဖတ္႐ႈခြင့္ရသည့္ အဆုိပါအစီရင္ခံစာကုိ ၂၀၀၅ ခု ၾသဂုတ္ (၂၆) ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး စာရင္းစစ္ နီကုိေလး ဂရီဂုိရိဗ္ႏွင့္ ဂါမာဂ်ီနာတုိ႔က ျပဳစုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ UNHCR ႐ုံးကုိ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေမလက စာရင္းစစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၃-၂၀၀၄ ခုႏွစ္ၾကား ေဒၚလာ (၄) သန္းေက်ာ္သုံးစြဲခဲ့သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စစ္ေဆးခဲ့သည္။

UNHCR ႐ုံးႏွင့္ ဆက္သြယ္လုပ္ကုိင္ေနသည့္ Bridge Asia-Japan (BAJ) အန္ဂ်ီအုိ႐ုံးတြင္ ၀န္ထမ္းမ်ားပုိလွ်ံစြာ ခန္႔ထားသည္။ BAJ ႐ုံးသည္ တႏွစ္ကုိ ေဒၚလာသန္း၀က္မွ်သာ သုံးစြဲသည့္႐ုံးျဖစ္ေသာ္လည္း Program မန္ေနဂ်ာ တဦး၊ လက္ေထာက္တဦး၊ ဘ႑ာေရးအရာရွိအျပင္ စာရင္းစစ္ႏွစ္ဦး ခန္႔ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရေၾကာင္း ကုလစာရင္း စစ္အဖြဲ႕ အစီရင္ခံစာမွာ ေထာက္ျပထားသည္။ ထုိ႔ျပင္ BAJ အန္ဂ်ီအုိသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးသည့္ UNHCR ႐ုံးပုိင္ ပစၥည္းမ်ား စာရင္းမွာလည္း ေမာင္းေတာရွိ BAJ ႐ုံးစာရင္းႏွင့္ကြာေနေၾကာင္း စာရင္းစစ္မ်ားက ေဖာ္ျပထားသည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားမွတ္ပုံတင္ဌာနက သုံးစြဲေနသည္ဆုိသည့္ ရန္ကုန္ UNHCR ႐ုံးပုိင္ဆုိင္သည့္ တလုံး ေဒၚလာ (၃,၀၀၀) နီးပါးတန္သည့္ ကြန္ပ်ဴတာ (၁၀) လုံးဆုိသည္ကုိလည္း ရွာမေတြ႔ ခဲ့ေၾကာင္း အစီရင္ခံစာတြင္ ေရးထားသည္။

၎ျပင္ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေမာင္းေတာအေျခစုိက္ ျမန္မာၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔႐ုံးအတြက္ ေပးထားသည့္ UNHCR ကားကုိလည္း ရန္ကုန္ ျမန္မာၾကက္ေျခနီ႐ုံးက အလုပ္အမႈေဆာင္လူႀကီးက သုံးေနေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ UNHCR ႐ုံးအတြက္ လုိအပ္သည့္ ၀န္ထမ္းမ်ား (အဓိက လုံၿခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ား) ကုိ ရန္ကုန္မွ A&A Natural Resources Development ကုမၸဏီက ရွာေဖြေပးသည္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ အဆုိပါ ကုမၸဏီႏွင့္ ရန္ကုန္ UNHCR ႐ုံးတုို႔ စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ့ၿပီး ထုိကုမၸဏီကုိ UNHCR မွ ေဒၚလာ (၁၀၅,၀၀၀) ေပးထားၿပီးသည့္တုိင္ UNHCR ႏွင့္ A&A Natural Resources Development ကုမၸဏီတုိ႔ၾကား စာခ်ဳပ္စာတမ္း လက္မွတ္ေရးထုိးထားျခင္း မရွိသည္ကုိလည္း ကုလစာရင္းစစ္မ်ားက အျပစ္တင္ထားသည္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ UNHCR ႐ုံးပုိင္ ေဒၚလာ (၁၀,၇၃၆) တန္ဖုိးရွိ္ပစၥည္းမ်ားအား ျမန္မာလူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္႐ုံးသို႔ ငွားရမ္းသည့္အေနျဖင့္ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ (၂၁) လစာ ေဒၚလာ (၄,၂၀၀) သာ UNHCR က လက္ခံရခဲ့ၿပီး က်န္ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ ကုလစာရင္းစစ္မ်ားက စစ္ေဆးႏုိင္ျခင္းမရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာလူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္႐ုံးကုိ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအရ ပိတ္လုိက္ရ၍ ႐ုံးပစၥည္းမ်ားကုိ အျခားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ထားရေၾကာင္းသာ မိမိတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္ဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

၂၀၀၄ ခု ရန္ကုန္ UNHCR ႐ုံးကုိ္ စာရင္းစစ္သည့္အခ်ိန္ အဆုိပါ႐ုံး၏တာ၀န္မွာ ဘဂၤဘားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမွ ဒုကၡသည္မ်ား မိမိသေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံျပန္သည့္လုပ္ငန္း ၿပီးျပတ္ေစေရးႏွင့္ ျပန္လာသူမ်ားအား ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ေနရာခ်ထားေရး၊ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ဒုကၡသည္မ်ားကုိလည္း မိမိသေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပန္ေရးကိစၥႏွင့္ အဆုိပါဒုကၡသည္မ်ားအား ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆြဲေရးအျပင္ လူအေရႊ႕အေျပာင္း ကိစၥ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အရာရွိမ်ားအတြက္ ဒုကၡသည္ဆုိင္ရာဥပေဒႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးဥပေဒမ်ား နားလည္ရန္ ေဆာင္ရြက္ေရးတုိ႔ျဖစ္သည္။

မတ္လ(၃၁) ရက္၊ ၂၀၀၉


ျမန္မာႏိုင္ငံၾကက္ေျခနီအသင္းအတြက္ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံး (UNHCR) မွ ၀ယ္ေပးထားသည့္ ကားမ်ားသာမက ကြန္ပ်ဴတာမ်ား၊ ေလေအးစက္ မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္မ်ားပါ စာရင္းစစ္အဖြဲ႔မွ စစ္ေသာအခါ ၎ပစၥည္းမ်ားမွာ ႐ံုးတြင္မရွိဘဲ ပတ္သက္ရာ လူႀကီးမ်ား၏ အိမ္တြင္ ေရာက္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ပစၥည္းကို အေကာင္အထည္ျဖင့္ ျပ၍ မရခဲ့ေၾကာင္း၊ UNHCR မွ ေစလႊတ္ေသာ ႏိုင္ငံျခားအစည္းအေ၀းမ်ား၊ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၾကက္ေျခနီအသင္းမွ လူႀကီးႏွင့္ အဆင္ေျပေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတေယာက္သာ မၾကာခဏ ေစလႊတ္ခဲ့ၿပီး၊ ၎ႏိုင္ငံျခားမွ ျပန္လာေသာအခါ လူႀကီးမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးႀကီး လက္ေဆာင္မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ဂါရ၀ျပဳရေၾကာင္း ၾကားသိရ၏။

ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးအမည္ခံ အဖြဲ႔အစည္းမွာ UNHCR Representative အျဖစ္ အိႏၵိယလူမ်ဳိး ရန္ကုန္တြင္ (၃) ႏွစ္လုပ္စဥ္က ယခင္အတြင္းေရးမႉး (၁) ခင္ၫြန္႔ ႏွင့္ ပလဲနံပသင့္ေစရန္လည္းေကာင္း၊ ခင္ၫြန္႔မွလည္း ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္း၏ ေလးစားမႈရွိေစရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မတီဟု အမည္ခံ အဖြဲ႔အစည္းကို ယခင္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးတင္လႈိင္ ဥကၠ႒ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေစ၍ သံအမတ္ႀကီးေဟာင္းတဦး (ဦး၀င္းလြင္) မွ အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာ၀န္ေပးဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါသည္။

၎႐ံုးခန္း၏ ပိုင္ရွင္မွာ သံအမတ္ႀကီး ဦး၀င္းလြင္ ျဖစ္ၿပီး တလလွ်င္ USD (၂၅၀) ျဖင့္ (၁၂) လစာကို အျပည့္အ၀ ေပးေခ်ခဲ့ရပါသည္။ ၎႐ံုးအတြက္ လိုအပ္ေသာ ႐ံုးသံုးပစၥည္း၊ ေလေအးေပးစက္ (၅) လံုး၊ ကြန္ပ်ဴတာ (၂) လံုး၊ လက္ပ္ေတာ့ (Laptop)၊ ပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ား၊ ဆိုနီကင္မရာ အေကာင္းစားမ်ားကို သံအမတ္ႀကီး ေတာင္းသမွ် UNHCR Representative မွ မျငင္းႏိုင္ဘဲ ၀ယ္ယူေပးခဲ့ရသည္ဟု သိရပါသည္။

၎႐ံုးခန္းျပင္ဆင္ စရိတ္သန္း (၃၀) ခန္႔ကိုလည္း UNHCR မွ ေပးေခ်ခဲ့ရသည္ဟု ၾကားသိရပါသည္။ မည္သူမွ ဘယ္ေသာအခါမွ ႐ံုးမထုိင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ထိုျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးအမည္ခံ အဖြဲ႔အစည္း႐ံုးခန္းအတြက္ ၀ယ္ယူေပးခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ားမွာ ဖြင့္ပြဲေန႔က ဗိုလ္မႉးႀကီး တင္လႈိင္ ဖြင့္စဥ္မွာသာ ရွိခဲ့ၿပီး ေနာက္တေန႔တြင္ သံအမတ္ႀကီးပို္င္ သဃၤန္းကၽြန္းရွိ ၿခံတၿခံထဲသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း ခံလိုက္ရသည္ဟု အတြင္းသတင္းအရ ၾကားသိရသည္။ UNHCR ၀န္ထမ္းအရာရွိတဦးျဖစ္သူ (ဦးေဇာ္မင္း- ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ထမ္းေဟာင္း) မွ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ရင္းႏွီးသူ သံအမတ္ႀကီးေဟာင္းႏွင့္ ေပါင္း၍ လုပ္ငန္းကိစၥအားလံုး အဆင္ေျပေစရန္ ႐ံုးစည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေဘာင္ကို ေက်ာ္လြန္၍ အစစအရာရာ ကူညီေပးခဲ့သည္ဟု ၾကားသိရ၏။

၂၀၀၄ ေအာက္တုိဘာတြင္ အတြင္းေရးမႉး (၁) ခင္ၫြန္႔ ျပဳတ္ၿပီးမၾကာမီ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးတင္လိႈင္ပါ ျပဳတ္သြားေသာအခါ ထိုျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မတီအမည္ခံအဖြဲ႔မွာ အလိုလို ပ်က္သြားၿပီး UNHCR မွ ၎႐ံုးအတြက္ ၀ယ္ယူေပးထားေသာ တန္ဖုိးႀကီးပစၥည္းမ်ား (ေလေအးေပးစက္တခ်ိဳ႕၊ ဆိုနီကင္မရာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ၊ လက္ဖ္ေတာ့) ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သံအမတ္ႀကီးလက္၀ယ္ထံမွ UNHCR က ျပန္လည္ေတာင္းခံရာ အစရွာမရခဲ့ေၾကာင္း အတြင္းသတင္းအရ သိရသည္။

မ်ိဳးခ်စ္သူ ၈၈

(ကုလပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို အစိုးရ႐ံုးႏွင့္ အန္ဂ်ီအိုမ်ားက အလြဲသံုးစားလုပ္မႈ ေပၚေပါက္)

NEJ / မတ္လ(၂၇) ရက္၊ ၂၀၀၉
line


ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္းသည္ အမ်ားျပည္သူထံမွ ေကာက္ခံထားသည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးအဖဲြ႔ပိုင္ ေငြမ်ားျဖင့္ ႀကံ့ဖြံ႔အတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးမႈမ်ား လုပ္ေနေၾကာင္း အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေနထိုင္သူ ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။

ၿမိဳ႕ခံတဦးက “ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕နယ္ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္း လာတယ္။ သူလာတာက ႀကံ့ဖံြ႔အေနနဲ႔ လာတာ။ သူနဲ႔အတူ သူတို႔နဲ႔ စီးပြားေရး ေပါင္းလုပ္ေနသူ လုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္းပါတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္က ရပ္မိရပ္ဖေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ သူက ဘာလိုသလဲ၊ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေမးတယ္။ ရပ္မိရပ္ဖေတြက စာသင္ေက်ာင္းေတြ လုပ္ေပးပါ၊ လမ္းေတြ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးပါဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႔ သူက ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်မွတ္ထားတဲ့ လမ္းစဥ္မူဝါဒ (၇) ခ်က္အရ လာမယ့္ ၂ဝ၁ဝ မွာ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေပးမယ္။ ဒီအတြက္ ျပည္သူအမ်ားကလည္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ ႀကံ့ဖံြ႔ကလည္း ျပည္သူေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အကူအညီ ေပးပါ့မယ္ဆိုၿပီး တထို္င္တည္းမွာတင္ မူလတန္းေက်ာင္းက ေက်ာင္းေဆာင္ တေဆာင္ကို ျပဳျပင္ေပးမယ္။ ေနာက္ (၁ဝ) ေပသာသာက်ယ္တဲ့ လမ္းသြယ္ေတြကို ကြန္ကရစ္ ခင္းေပးမယ္ ေျပာၿပီး သူနဲ႔ ပါလာတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ဘယ္သူက ဘယ္အပိုင္း လုပ္ဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္း အမိန္႔ခ်တယ္။ အဓိကကေတာ့ လာမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ သူတို႔ ႀကံ့ဖံြ႔က ပါတီဖဲြ႔ၿပီး ဝင္ၿပိဳင္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြ ေထာက္ခံမဲေပးေအာင္ ႀကိဳၿပီးစည္း႐ံုးတဲ့သေဘာအျဖစ္ အားလံုးက ျမင္ၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။

အလားတူ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွ ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္ သင္းအုပ္ဆရာတဦးကလည္း ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္က ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္း ကိုယ္တိုင္လာေၾကာင္း၊ အသင္းေတာ္အတြက္ ဘာကူညီရမလဲ ေမးေၾကာင္း၊ ၎တို႔က အသင္းေတာ္အတြက္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ရန္ ေျမဝယ္ထားၿပီး ေဆာက္လုပ္ခြင့္ရရန္ တင္ျပေလွ်ာက္ထား သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခြင့္ျပဳမိန္႔မရ၍ မေဆာက္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း စသျဖင့္တင္ျပသည့္အခါ ခ်က္ခ်င္း ဘယ္ေနရာမွာလည္း သြားၾကည့္ရေအာင္ ေျပာၿပီး ခ်က္ခ်င္းသြားၾကည့္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ ခ်က္ခ်င္း တထိုင္တည္း ေဆာက္လုပ္ခြင့္ေပးၿပီး သူႏွင့္အတူပါလာသည့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ်လႉရန္ ႏႈိးေဆာ္ေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကလည္း ဘိလပ္ေျမ၊ အုတ္ စသျဖင့္ မည္မွ်စီ လႉပါ့မည္ဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္း အလႉစာရင္းေၾကညာ ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေနာက္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္းက လာမည့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျဖစ္ေျမာက္ရန္ အသင္းေတာ္အေနျဖင့္ ကူညီပါဆိုၿပီး ေျပာေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။

ယခုကဲ့သုိ႔ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္း မဲဆြယ္စည္း႐ံုးမႈ ၿပီးသည့္ေနာက္ စည္ပင္သာယာေရးအဖဲြ႔မ်ား လာေရာက္ၿပီး ႀကံ့ဖံြ႔ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား စိုက္ထူကာ လမ္းခင္းျခင္း၊ စာသင္ေက်ာင္းျပဳျပင္ျခင္း စသည္တုိ႔ကို လုပ္ကိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ (၃-၄) ရက္မွ် ဟန္ျပ လုပ္ကိုင္ၿပီးေနာက္ မၿပီးစီးပဲ ရပ္တန္႔ေနသည္မွာ ယေန႔တိုင္ျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။

အင္းစိန္ၿမိဳ႕ခံ ျပည္သူမ်ားကမူ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္း၏ ယခုလုပ္ရပ္သည္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကာလတြင္ ႀကံ့ဖြံ႔က ဖဲြ႕စည္းယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားကို မဲေပးရန္ အႀကိဳမဲဆြယ္ပဲြ ျပဳလုပ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္သူမ်ားထံမွ ေကာက္ခံရေငြျဖင့္ ျပည္သူမ်ားကို ျပန္စည္း႐ံုး ငါးၾကင္းဆီႏွင့္ ငါးၾကင္းေၾကာ္သည့္သေဘာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္သူအားလံုးကလည္း သိနားလည္ၾကေၾကာင္း ေျပာသည္။

ထုိ႔အျပင္ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့မႈ၊ တလဲြစီမံခန္႔ခဲြမႈေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား စီးပြားေရးက်ဆင္း၊ ပညာမဲ့၊ လူမႈေရး နိမ့္ပါး စသည့္အေျခအေန ေရာက္လာရသည္တုိ႔ကို မေမ့ၾကေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္စြာမဲေပးခြင့္ရပါက ျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵအစစ္အမွန္ကို စစ္အာဏာပိုင္မ်ားသာမက ကမာၻႀကီးကလည္း ေတြ႕ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အင္းစိန္ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာဆိုေနၾကသည္။

NEJ / မတ္လ(၂၇) ရက္၊ ၂၀၀၉
line


ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးကုိ၀ုိင္းထားသည့္ ျပည္ေျပး ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တပ္ဆင္ေထာက္ခံသည့္ အက်ႌအနီ၀တ္ ဆႏၵျပသူအေရအတြက္သည္ မတ္လ (၂၆) ရက္ညပုိင္း၌ (၃၀,၀၀၀) ေက်ာ္သြားၿပီး စေနေန႔တြင္ နယ္မွ ထပ္လာ မည့္သူမ်ားႏွင့္ အင္အားျဖည့္မည္ဟု ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက ေျပာသည္။

ဆႏၵျပသူမ်ားက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အာဘီဆစ္ႏုတ္ထြက္ရန္ ေတာင္းဆုိေနေသာ္လည္း ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ေရး မထြက္ေရးသည္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ဆုံးျဖတ္ရမည့္ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း အာဘီဆစ္က သတင္းေထာက္မ်ားကုိ ေျပာသည္။

“အစိုးရျပဳတ္က်ေအာင္ ဒီဆႏၵျပပြဲကုိ ရည္ရြယ္ထားတဲ့အတြက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးအျပင္ဘက္ကေနၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အာဘီဆစ္နဲ႔ ၀န္ႀကီးေတြ ႐ုံးမတက္ႏုိင္ေအာင္ ပိတ္ဆုိ႔ထားမွာျဖစ္တယ္” ဟု အနီ၀တ္ဆႏၵျပ ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္သည့္ အတုိက္အခံပါတီ အမတ္ နထာ၀တ္ ဆုိင္ကုအားက ေျပာသည္။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးကုိ ကာကြယ္ထားသည့္ ရဲ (၃,၀၀၀) ေက်ာ္ကုိ ကူရန္အတြက္ စစ္သား (၅,၀၀၀) ေက်ာ္ကုိ ထပ္မံေစလႊတ္ထားသည္။

“စစ္တပ္က ဆႏၵျပသူေတြကုိ ႏွိမ္နင္းမယ္ဆုိရင္ ျပည္သူ႔စစ္ပြဲကုိ ျမင္ရမွာျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔႐ႈံးမွာပါ” ဟု ဆႏၵျပ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သည့္ ဇာတုေပါင္းက ေျပာသည္။

ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ ဖုန္းႏွင့္စကားေျပာခဲ့သည့္ တပ္ဆင္ကမူ ထုိင္းစစ္တပ္သည္ အနီ၀တ္ဆႏၵျပသူမ်ားအား အ၀ါ၀တ္ ပီေအဒီမ်ားအေပၚ ျပဳမူသလူိ မဆက္ဆံေၾကာင္း စြပ္စြဲခဲ့သည္။ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီသည့္ ယခုဆႏၵျပမႈသည္ ထုိင္း၀န္ႀကီး ခ်ဴပ္ အာဘီဆစ္တက္ၿပီး (၃) လအတြင္း အမ်ားဆုံးျဖစ္သကဲ့သို႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ပီေအဒီ ဆႏၵျပမႈအၿပီး အႀကီးမား ဆုံး ဆႏၵျပမႈျဖစ္သည္။

ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းေထာက္၏ သတင္းေပးပုိ႔ခ်က္အရ မတ္လ (၂၆) ရက္ ညေနပုိင္းျမင္ကြင္းတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံး ပတ္လည္ရွိ လမ္းမ်ား၌ လူတကုိယ္စာသြား၍မရေအာင္ ေသာင္းခ်ီသည့္ လူအုပ္ႀကီးႏွင့္ ျပည့္က်ပ္ေနၿပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးအား ဆႏၵျပခဲ့သည့္ အ၀ါ၀တ္ ပီေအဒီအေရအတြက္ထက္ ပုိမ်ားႏုိင္သည္ဟု ေျပာသည္။
ခၽြန္ဘူရီ စသည့္ နယ္စုံမွလာသည့္ အနီ၀တ္ဆႏၵျပသူမ်ားသည္ မိမိတ႔ုိ နယ္ေျမအမည္ ေရးထားသည့္ လက္ကုိင္ ဆုိင္းဘုတ္မ်ား ကုိင္ထားသကဲ့သုိ႔ အာဘီဆစ္အစိုးရအား ဆန္႔က်င္သည့္ လက္ကုိင္ဆုိင္းဘုတ္ မ်ိဳးစုံလည္း ကုိ္င္ထားၾကသည္။

ျပည္ေျပး ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တပ္ဆင္ေထာက္ခံသည့္ အက်ႌအနီ၀တ္ ဆႏၵျပသူမ်ားသည္ ယမန္ေန႔ ေန႔လယ္ပုိင္းမွစ၍ ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးကုိ ခ်ီတက္၀ုိင္းၾကၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အာဘီဆစ္ မျပဳတ္မခ်င္း ရက္ရွည္ဆႏၵျပၾကမည္ ျဖစ္သည္ဟု ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက ေျပာသည္။

ဆႏၵျပသူမ်ား အဓိကေတာင္းဆုိသည့္အခ်က္မွာ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ကာဆစ္သည္ ပီေအဒီအဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ ၎အား ရာထူးမွ ထုတ္ပယ္ရန္၊ ပါလီမန္ကုိ ဖ်က္သိမ္းေပးရန္ႏွင့္ ပီေအဒီေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ အေရးယူရန္ တို႔ျဖစ္သည္။

ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးတ၀ိုက္တြင္ လုံုၿခံဳေရးမ်ား ထူထပ္စြာခ်ထားသည္။ ဆႏၵျပသူမ်ားအား ထိန္းမရပါက အမိန္႔ေပးရန္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အာဘီဆစ္က တာ၀န္ေပးထားေၾကာင္း ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆူထက္က ေျပာသည္။